Wspominając postać tego wielkiego krakowskiego kapłana wskazuje na jego ogromne rozmodlenie i troskę duszpasterską o wiernych.

“Zasłynął jako wybitny kaznodzieja, duszpasterz studentów, inteligencji, jako autentyczny świadek Ewangelii, głosząc naukę Chrystusa i żyjąc jego Słowem. Przez to wywarł znaczący wpływ na duchowe oblicze naszego miasta, Krakowa – mówi ks. Gasidło. – W środowisku parafialnym i akademickim dał się poznać jako człowiek wrażliwego serca, jako apostoł miłosierdzia, otwarty zwłaszcza na potrzeby studentów i parafian. Przez to był postrzegany jako człowiek święty. Bardzo skupiony, trochę nieśmiały. Widać było, że był to człowiek zatopiony w sprawach Bożych. To było widać z jego postawy, z jego słów, rozmów, jego trosk, jakie wyrażał. Myśmy go podziwiali przy ołtarzu. Patrząc na niego w czasie sprawowanej Eucharystii widać było, że ten człowiek nikogo nie widzi, dla niego nie istnieje świat, jest tylko to, co dzieje się na ołtarzu, czego jest świadkiem i co sprawuje. Te najważniejsze miejsca w jego duszpasterstwie to był ołtarz, ambona i konfesjonał. To była taka droga jego duszpasterskiej troski o człowieka. Począwszy od jednania w konfesjonale, poprzez nauczanie, głosił jeszcze wtedy kazania z ambony i wreszcie Eucharystia, ołtarz. Był bardzo wrażliwy na potrzeby ludzi biednych. Był to na pewno człowiek, który tak jak w soczewce skupiał ludzi na Chrystusie”.