Papież zaznaczył, że Jezus wysławia Boga przede wszystkim za to, kim jest: „Ojcem, Panem nieba i ziemi”. On wie i czuje, że Jego Ojciec jest Bogiem Wszechświata i Panem wszystkiego, co istnieje. Uwielbienie wypływa z doświadczenia, iż czuje się Synem Najwyższego. Następnie Jezus wysławia Ojca, ponieważ okazuje szczególną miłość maluczkim. To przede wszystkim osoby pokorne i proste przyjmują Ewangelię. Franciszek zauważył, że „maluczcy” to ci, którzy nie uważają się za lepszych od innych. Są świadomi swoich ograniczeń i grzechów oraz nie chcą panować nad innymi. W Bogu Ojcu uznają siebie za braci wszystkich ludzi.

„Zatem, w tym momencie pozornej porażki, gdzie wszystko wydaje się ciemnością, Jezus modli się, uwielbiając Ojca. Jego modlitwa prowadzi również nas, czytelników Ewangelii, do osądzania w inny sposób naszych porażek osobistych, pozwala spojrzeć w odmienny sposób na sytuacje, w których nie widzimy wyraźnie obecności i działania Boga, kiedy zdaje się, że zło przeważa i nie ma sposobu, aby je powstrzymać – podkreślił Papież. W tych momentach Jezus, który tak bardzo polecał modlitwę prośby, właśnie w chwili, w której miałby powód, żeby prosić Ojca o wyjaśnienia, zamiast tego zaczyna Go wysławiać. Wydaje się to sprzecznością, ale taka jest właśnie prawda.“

Franciszek zauważył, że to nie tyle Bóg potrzebuje naszego uwielbienia, ponieważ ono niczego Mu nie dodaje, ale my jako ludzie tego potrzebujemy. Otwieramy się wtedy na zbawienie, uświadamiamy sobie, gdzie są źródła naszego szczęścia.

„Modlitwa uwielbienia jest nam potrzebna. Katechizm definiuje ją w następujący sposób: „Modlitwa uwielbienia jest to uczestnictwo w szczęściu serc czystych, które kochają Boga w wierze, zanim ujrzą Go w chwale” (n. 2639). Paradoksalnie, powinna być praktykowana nie tylko wtedy, gdy życie napełnia nas szczęściem, ale szczególnie w chwilach trudnych, w ciemnych momentach, kiedy droga wspina się pod górę. Jest to również czas uwielbienia – zaznaczył Papież. Jak w przypadku Jezusa, który w ciemnych momentach uwielbia Ojca. Uczymy się bowiem, że przez tę wspinaczkę, tę uciążliwą drogę, te trudne przejścia, dochodzimy do ujrzenia nowej panoramy, bardziej rozległego widoku. Uwielbienie jest jak oddychanie czystym tlenem: oczyszcza twoją duszę, pozwala spojrzeć dalej, nie pozostawia uwięzionym w trudnym momencie, zaciemnionym trudnościami.“

Ojciec Święty zauważył, że wspaniały przykład modlitwy uwielbienia znajdujemy w „Pieśni słonecznej”, którą św. Franciszek ułożył pod koniec swojego życia, gdy przeżywał wielkie trudności. Był on już prawie ślepy i odczuwał w swej duszy ciężar samotności, jakiej nigdy wcześniej nie doświadczał, a ponadto dostrzegał nadchodzącą już śmierć. Mógłby to być moment skrajnego rozczarowania i doświadczenia własnej porażki. Ale w tej właśnie chwili Franciszek modląc się: „Pochwalony bądź, Panie mój”, wysławia Boga za wszystko, a nawet za śmierć, którą odważnie nazywa „siostrą”.

W pozdrowieniach na zakończenie audiencji Papież wezwał do postawienia Chrystusa w centrum życia, aby stawać się nosicielami światła i nadziei w społeczeństwie. Życzył, aby każdego dnia czerpać od Pana siłę do podążania naprzód oraz bycia świadkami pokoju i miłości.

Do Polaków Ojciec Święty powiedział: „Pozdrawiam serdecznie wszystkich Polaków. Kościół w Polsce kontynuuje realizację trzyletniego programu duszpasterskiego zatytułowanego: "Eucharystia daje życie”. Życzę Wam, abyście w nowym roku, z odnowionym zapałem, mogli pogłębiać tajemnicę Eucharystii jako centrum życia chrześcijańskiego. Z serca Wam błogosławię.“