Pochodzący z Tesalonik święci bracia żyli w IX wieku. Starszy z braci, Michał, urodził się między 815 a 820 rokiem. Zdobył wykształcenie prawnicze i rozpoczął karierę urzędniczą. W młodym wieku został zarządcą cesarskim w jednej z prowincji. Zrezygnował jednak z urzędu i wstąpił do klasztoru w Bitynii, gdzie został przełożonym. Tam też przyjął imię Metody.

Młodszy brat, Konstanty, urodził się w 826 roku. Studiował w Konstantynopolu, a po zakończeniu nauki pracował jako bibliotekarz przy kościele Hagia Sofia. Później wykładał filozofię w szkole cesarskiej. Ok. 855 roku dołączył do swojego starszego brata i wstąpił do klasztoru, gdzie przyjął imię Cyryl.

Na żądanie cesarza Michała III obaj wyruszyli do kraju Chazarów na Krym, aby rozwiązać spory religijne między chrześcijanami, Żydami i Saracenami. Po udanej misji bracia zostali wysłani przez patriarchę św. Ignacego do Bułgarów, aby głosić im Ewangelię. Pracowali tam przez 5 lat. Następnie, na prośbę księcia Rościsława, udali się na Morawy. Wprowadzili tam do liturgii język słowiański pisany alfabetem greckim (głagolicę). Potem jeden z uczniów św. Metodego wprowadził do tego pisma majuskuły (duże litery) alfabetu greckiego. Pismo to nazwano później cyrylicą. Cyryl przetłumaczył również Pismo Święte na język starocerkiewno-słowiański.

Po misji na terenie Węgier bracia wyruszyli do Wenecji, aby ich uczniowie mogli przyjąć tam święcenia kapłańskie. Tamtejsze duchowieństwo przyjęło ich jednak wrogo. Zostali niemal oskarżeni przed papieżem Mikołajem I o herezję. W celu obrony przed tymi zarzutami Cyryl i Metody udali się więc do Rzymu, jednak w tym samym czasie Mikołaj I zmarł. Na jego następcę został wybrany Hadrian II, który z wielką radością przyjął misjonarzy. Polecił wyświęcić uczniów braci na kapłanów, a ich słowiańskie księgi liturgiczne kazał uroczyście złożyć na ołtarzu w kościele Matki Bożej, zwanym Fatne.

Wkrótce potem Cyryl wstąpił do jednego z greckich klasztorów, gdzie 14 lutego 869 roku zmarł na rękach swego brata. Hadrian III urządził mu uroczysty pogrzeb. Metodego zaś konsekrował na arcybiskupa Moraw i Panonii (Węgier) oraz dał mu uprawnienia legata. Brat Cyryla kontynuował rozpoczęte wspólnie dzieło. Mimo aprobaty Rzymu był atakowany przez arcybiskupa Salzburga z powodu wprowadzenia na tamtym terenie obrządku słowiańskiego. Na dwa lata został nawet uwięziony. W 872 roku po interwencji papieża Jana VII odzyskał wolność i po raz kolejny trafił do Wiecznego Miasta.

W tym czasie doszło do pojednania Rzymu z Konstantynopolem. Metody udał się więc do patriarchy Focjusza, by mu zdać sprawę ze swojej działalności. Powróciwszy na Morawy, umarł w Welehradzie 6 kwietnia 885 roku.

22 lata później rozpadło się państwo wielkomorawskie, wskutek czego obrządek słowiański został usunięty na rzecz łacińskiego. Mimo to dzieło braci-misjonarzy nie upadło. Ich językiem w liturgii nadal posługuje się kilkadziesiąt milionów prawosławnych i kilka milionów grekokatolików. Obaj święci (nazywani Braćmi Sołuńskimi - od Sołunia, czyli obecnych Salonik w Grecji) są uważani za apostołów Słowian.

30 grudnia 1980 roku opublikowany został List Apostolski „Egregiae virtutis”, poświęcony świętym Cyrylowi i Metodemu, w którym Jan Paweł II ogłosił ich współpatronami Europy, podnosząc tym samym dotychczas obowiązujące wspomnienie do rangi święta. W liście tym papież podkreślił, że ogłoszenie wspominanych dzisiaj świętych współpatronami Europy „w pełni odpowiada znakom naszego czasu. Zwłaszcza, skoro dzieje się to w roku, w którym oba Kościoły, katolicki i prawosławny, weszły w etap decydującego dialogu, który rozpoczął się na wyspie Patmos, związanej z tradycją św. Jana Apostoła i Ewangelisty”.