Południowa Eucharystia w bazylice była głównym punktem pielgrzymki. Zebranych na modlitwie przywitał wikary kalwaryjskiego klasztoru, o. Micheasz Okoński OFM.

– Kapłani potrzebują waszej modlitwy, bo Kościół potrzebuje świętych kapłanów – powiedział ojciec Micheasz.

Bp Jan Zając rozpoczął homilię od przywołania postaci św. Jana Pawła II i Jego ostatniej pielgrzymki do Kalwarii Zebrzydowskiej oraz wypowiedzianych wtedy słów: – Święty Jan Paweł II – Wielki Pątnik Kalwaryjski – podprowadza nas na spotkanie Matki Bożej z Synem – Odkupicielem Człowieka, aby w „tajemnicy, jaka łączyła cierpiącego Zbawcę i Jego współcierpiącą Matkę” – abyśmy „odnaleźli siebie, swoje życie, swoją codzienność, swoją słabość i równocześnie moc wiary i nadziei – tę moc, która płynie z przekonania, że Matka nie opuszcza swego dziecka w niedoli, ale prowadzi je do Syna i zawierza Jego miłosierdziu”.

Następnie zachęcił do duchowej wędrówki po tajemnicach zbawienia, jakie wskazuje Słowo Boże. Pierwszym miejscem jest Nazaret, gdzie „Maryja otrzymała przesłanie, że za sprawą Ducha Świętego pocznie i porodzi Syna”, kolejnym jest Betlejem, bo tam Maryja „urodziła Jezusa, wykarmiła, wychowała i przygotowała do życia w społeczeństwie ludzkim”. – To były drogi radosne, choć nie brakowało na nich trudności, lęków, zagrożeń… Lecz macierzyńska troska Maryi o Jezusa była źródłem matczynej miłości – dodał biskup.

Droga Maryi wiodła dalej przez Golgotę, gdzie Maryja usłyszała słowa Jezusa: „Oto syn twój” i od tego momentu „w bulach cierpienia rodzi dzieci Kościoła, aby były zbawione”. – Nasze drogi życia są również drogami krzyżowymi – prowadzą na Golgotę życia. Tam wciąż słyszymy słowa testamentu Jezusa: „Oto Matka twoja”. Boleść krzyża prowadzi do chwały zmartwychwstania. Matka Boża – Ona jedna, mimo bólu matczynego serca wiedziała, że to cierpienie ma sens. Ona pierwsza pośród ludzi miała udział w chwale zmartwychwstałego Syna. Ona pierwsza mogła się radować owocami Bożego Miłosierdzia. Jak dobra matka, od tamtej chwili prowadzi swoje dzieci do źródła miłosierdzia – do Jezusa Zmartwychwstałego.

W dalszej wędrówce Maryja obecna w Wieczerniku, jak wskazał biskup, była „wzorem modlących się Apostołów”. – Nasze drogi apostolskie również prowadzą do Wieczernika Eucharystii, aby tam nabrać mocy Bożej w drodze do Domu Ojca, aby przez modlitwę i ofiarną miłość wypraszać wytrwałość w wierności Chrystusowi Panu i Kościołowi dla wszystkich kapłanów – mówił.

Obecność Maryi w niebie jest zachętą do wpatrywania się w wieczność i szukania pomocy w Jej orędownictwie. – W drodze do Ołtarza ofiary krzyżowej i do stołu Uczty Eucharystycznej – na początku nowego etapu drogi apostolstwa modlitwy i czynu miłosierdzia, wpatrując się w macierzyńskie oblicze Matki tulące oblicze swego Syna, wołajmy: „Przeto orędowniczko nasza, one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć, a Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż, o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo” – zakończył biskup.

Pielgrzymka rozpoczęła się o 9.30 modlitwą różańcową. Następnie zebrani wysłuchali konferencji, którą wygłosił ks. dr Bogusław Nagel, Krajowy Duszpasterz Apostolatu Margaretka. Przygotowaniem do Mszy św. była Droga Krzyżowa. Po Eucharystii przed Najświętszym Sakramentem uczestnicy pielgrzymki zawierzyli się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Wszystkie punkty programu odbywały się w bazylice, dzięki czemu w modlitwie mogli uczestniczyć wierni za pośrednictwem transmisji internetowej. Pobyt w sanktuarium zakończyła koronka do Bożego Miłosierdzia.