Buttiglione podejmując problematykę prawa człowieka wskazał na antropologiczny zwrot, którym II Sobór Watykański naznaczył teologię katolicką oraz jego twórcze rozwinięcie u papieża Wojtyły, przede wszystkim w encyklice "Redemptor hominis". Ukazał go na tle opartych na filozofii Ludwiga Feuerbacha wizji człowieka tworzonych przez marksizm , czy protestanckiego teologa Karla Bartha. "Człowiek Wojtyły nie jest indywiduum abstrakcyjnym i osamotnionym. Jest człowiekiem stworzonym jako mężczyzna i kobieta, który nosi w swoim ciele wyrytą potrzebę drugiego człowieka. Człowiek rozumiany jako byt cielesny i społeczny jest zarazem podmiotem praw, jak i obowiązków" - mówił włoski filozof przypominając, że sposób rozumienia człowieka określa sposób rozumienia jego praw. "Pierwszym prawem człowieka jest uznanie go za człowieka" - podkreślił.

Przypomniał, że koncepcję prawa naturalnego, które wiąże wzajemnie wszystkich ludzi stworzyli stoicy i ta idea została przejęta przez prawo rzymskie, a pełne uznanie powszechnego charakteru godności znajdujemy w przypowieści o Dobrym Samarytaninie.

Wskazał na różnice miedzy stoickim a chrześcijańskim rozumieniem prawa naturalnego, która różni się akcentem stawianym na wolności jako konstytutywnym elemencie osobowości ludzkiej. "Człowiek nie ma prawa, tak po prostu do zaspokajania podstawowych potrzeb. Ma prawo i obowiązek do zaspokajania ich na sposób w pełni ludzki, za pomocą swojego rozumu i swojej wolności. Kwestia ta jest bardzo ważna z punktu widzenia recepcji demokracji przez doktrynę katolicką. Nie wystarczy, że rząd zagwarantuje obiektywne dobro wspólne danej wspólnoty. Wymaga się od niego także, by dobro wspólne zostało zapewnione w sposób odpowiadający ludzkiej godności, to jest z udziałem wszystkich" - mówił włoski polityk i zaznaczył, że koncepcja ta różni się od wizji człowieka, którą promuje się obecnie i chce się bezwarunkowo narzucić. Wychodzi ona od człowieka i chce definiować samą siebie jako humanistyczną i personalistyczną. "Nie rozpoczyna ona jednak od człowieka realnego, obdarzonego ciałem i podstawowymi potrzebami, który od początku wpleciony jest w system relacji społecznych. Wizja ta punktem wyjścia czyni osobnika abstrakcyjnego, który jest niezależny od jakiejkolwiek uprzednio istniejącej relacji konstytutywnej. Nie ma więc ani ojca, ani matki, ani rodziny" - wyjaśniał Buttiglione.

Wskazał na różnicę między katolicką a dominującą obecnie koncepcją człowieka, a której istota dotyczy kwestii wolności. "W pierwszym przypadku wolność, po zrozumieniu i uporządkowaniu przez rozum, uwewnętrznia i przyjmuje na siebie okoliczności i relacje, które są konstytutywne dla osoby. W drugim przypadku wolność przyjmuje funkcję czysto legislacyjną, niezależną od jakichkolwiek uprzednich uwarunkowań. W tym kontekście szanować wolność i godność drugiego znaczy przyjąć bez dyskusji definicję, jaką drugi określa siebie samego i jaką opisuje mnie" - wyjaśniał włoski filozof wskazując, że na takiej koncepcji wolności oparte jest prawo do aborcji, eutanazji i małżeństwa homoseksualnego. Podkreślił, że domaganie się tych praw dalekie jest od racjonalnej dyskusji i prowadzi do zmiany znaczenia zasady tolerancji. "Tradycyjna zasada tolerancji zakłada prawo do wyrażenia własnego sądu zarówno przez tego, kto popiera jakąś tezę jak i przez tego, kto jest odmiennego zdania. Nowy relatywizm natomiast odmawia prawa do posiadania odmiennego zdania i domaga się zakazu formułowania sądów" - mówił Buttiglione.

Przestrzegł przed nowym modelem praw człowieka, który pragnie świata, w którym każdy praktykuje swoją wolność w sytuacji absolutnej samotności. Przypomniał, że prawo naturalne nim się stanie jakąś treścią jest metodą poszukiwania prawdy o naturze człowieka i o tym co dla niego słuszne a dialog z innymi koncepcjami nie ma charakteru ideologicznej konfrontacji.

Włoski filozof zwrócił uwagę, ze dyskusja socjo-polityczna potrzebuje ludzi żywej wiary. "Kiedy wiara staje się formą życia i oświeca doświadczenie ludzkości wtedy staje się ona argumentem. Chrześcijańska wizja celu życia nie dlatego jest prawdziwa, że tak mówi Kościół. Jest więc przeciwnie: Kościół ją głosi, ponieważ jest prawdziwa i dowodem na jej prawdziwość jest sposób, w jaki pomógł on tylu ludziom umrzeć bardziej po ludzku, tylu innym być bardziej po ludzku blisko osoby kochanej, która umiera" - mówił Buttiglione.

"Wiara rodzi doświadczenie życia bardziej ludzkiego i od tego doświadczenia życia można rozpocząć oświecanie życia narodu. Doświadczenie to jako w pełni ludzkie, nie może być wykluczane z życia narodu. Ono nie sprzeciwia się prawu naturalnemu, ale go oświeca" - przekonywał włoski filozof.