Poniżej fragment homilii kard. Stanisława Dziwisza, metropolity krakowskiego:

Nie ulega wątpliwości, że jednym z priorytetów duszpasterskich Jana Pawła II byli młodzi. Tak było tutaj, w Krakowie, i tak było w Rzymie. W tym kontekście narodziła się jedna z najlepszych inicjatyw jego pontyfikatu, której na imię Światowe Dni Młodzieży. Ta wielka przygoda duszpasterska trwa już trzydzieści lat i Bóg tylko wie, ile przyniosła ona owoców.

Światowe Dni Młodzieży są potrzebne młodym. Oni chcą widzieć i doświadczyć, że pójście za Mistrzem z Nazaretu to wspaniała przygoda życia, przygotowująca całą ich wieczność. Młodzi chcą widzieć i doświadczyć, że nie są sami, że Jezus Chrystus ma na całym świecie swoich uczniów, bo tylko On ma słowa życia wiecznego. Młodzi chcą widzieć i doświadczyć, że wiara w Jezusa jest źródłem braterstwa, że jednoczy ludy i narody, obala granice i bariery, jakie ludzie sami sobie postawili.

Światowe Dni Młodzieży są potrzebne całemu Kościołowi. Te Dni budzą entuzjazm wiary w Kościele, odsłaniają młode oblicze Kościoła, który odradza się w każdym narodzie, w każdym pokoleniu, w każdym czasie.

Światowe Dni Młodzieży są potrzebne naszemu niespokojnemu światu. Jakże dalekosiężne były słowa wypowiedziane przez Jana Pawła II podczas Światowego Dnia Młodzieży roku 2000 w Tor Vergata pod Rzymem: „przybyliście tutaj, by potwierdzić, że w nowym stuleciu nie dacie się użyć jako narzędzia przemocy i zniszczenia; będziecie bronić pokoju, płacąc za to własnym życiem, jeśli będzie trzeba. Nie pogodzicie się ze światem, w którym inni ludzie umierają z głodu, pozostają analfabetami, nie mają pracy. Będziecie bronić życia na każdym etapie jego ziemskiego rozwoju. Będziecie się starali ze wszystkich sił czynić tę ziemię coraz bardziej gościnną dla wszystkich” (przemówienie, 19 VIII 2000, n. 6).

Czyż wspólna modlitwa i braterstwo młodych z całego świata, tak bardzo uderzające podczas Światowych Dni Młodzieży, nie jest najlepszą odpowiedzią na przemoc, na nienawiść, na ślepy terroryzm dochodzący do głosu w naszym świecie?

Światowy Dzień Młodzieży 2016 będziemy przeżywać w świetle Błogosławieństwa z Kazania na Górze: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7). Niedaleko stąd, w pobliskich Łagiewnikach, pokorna siostra zakonna, św. Faustyna, w latach trzydziestych ubiegłego wieku przypomniała światu prawdę o Bożym miłosierdziu. Tę prawdę głosił również z mocą św. Jan Paweł II. W 2002 roku na tej ziemi zawierzył cały świat Bożemu miłosierdziu. Modlił się wtedy: „Boże, Ojcze Miłosierny, […] Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei” (homilia, 17 VIII 2002, n. 6).

Siostry i bracia, otwórzmy się na przyjęcie daru Bożego miłosierdzia dla nas wszystkich, dla naszych bliskich, dla tych wszystkich, wśród których pracujemy i których będziemy gościć w Krakowie na Światowym Dniu Młodzieży 2016. Prośmy, by to wydarzenie zaowocowało wiarą, nadzieją i miłością w całym Kościele i świecie.