Polska
2 lutego – XXVI Światowy Dzień Życia Konsekrowanego
W święto Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego, w Kościele Powszechnym już po raz 26. jest obchodzony Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. To dzień szczególnej pamięci o osobach, które całkowicie ofiarowały swoje życie Panu Bogu. Zakonnicy, siostry zakonne i inne osoby konsekrowane odnawiają tego dnia swoje śluby, a w kościołach zbierane są datki na rzecz zakonów klauzurowych.
W swoim tegorocznym liście do osób konsekrowanych w Polsce przewodniczący ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego KEP bp Jacek Kiciński CMF napisał, że posłaniem osób konsekrowanych jest nieustanne przypominanie, że doczesność nie jest celem, ale drogą prowadzącą do celu – życia wiecznego. „Osoby konsekrowane, żyjąc na ziemi, pragną mieć wzrok utkwiony w niebo. Poprzez ewangeliczne rady: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, pokazują nam, że choć jesteśmy zanurzeni w doczesności, to celem naszego życia jest Królestwo Niebieskie” – czytamy w liście zatytułowanym „Komunia, uczestnictwo i misja w życiu osób konsekrowanych”. Bp Kiciński podkreślił w nim, że Światowy Dzień Życia Konsekrowanego jest okazją do tego, by podziękować za dar powołania osób konsekrowanych.
W Polsce jest obecnie ponad 30 tysięcy osób konsekrowanych. Ponad 16 tysięcy to siostry z tzw. czynnych zgromadzeń żeńskich. Około 11 tysięcy osób konsekrowanych to zakonnicy. W klasztorach kontemplacyjnych żyje około 1250 mniszek. Oprócz tego ponad tysiąc osób gromadzą instytuty świeckie, prawie 750 osób wybrało zaś indywidualną formę życia konsekrowanego – są to dziewice konsekrowane, wdowy i pustelnicy.
Światowy Dzień Życia Konsekrowanego zgodnie z decyzją Jana Pawła II obchodzony jest od 1997 roku. W Kościele rzymskokatolickim przypada w święto Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego, zaś w Kościele greckokatolickim w dniu Spotkania Pańskiego, 15 lutego. Jego obchody, jak pisał św. Jan Paweł II w orędziu do biskupów świata z okazji pierwszego Dnia Życia Konsekrowanego, „mają pomóc całemu Kościołowi w coraz pełniejszym dostrzeganiu wartości świadectwa osób, które wybrały drogę wiernego naśladowania Chrystusa poprzez praktykowanie rad ewangelicznych; zarazem dla samych osób konsekrowanych będą właściwą okazją odnowienia przyrzeczeń oraz ożywienia uczuć, które powinny inspirować ich oddanie się Panu”.