W objawieniu z 13 lipca 1917 r. w Fatimie Matka Boża prosiła o poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu, stwierdzając, że jeśli prośba ta nie zostanie spełniona, Rosja będzie szerzyć „swoje błędy na całym świecie, podejmując wojny i prześladowanie Kościoła”. Dobrzy - dodała - zostaną zamęczeni, Ojciec Święty będzie miał wiele do wycierpienia, różne narody zostaną zniszczone”. Po objawieniach w Fatimie miały miejsce różne akty poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi: Pius XII 31 października 1942 r. poświęcił cały świat, a 7 lipca 1952 r. w liście apostolskim Sacro vergente anno poświęcił narody Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi: „Tak jak kilka lat temu poświęciliśmy cały świat Niepokalanemu Sercu Matki Bożej, tak teraz, w sposób szczególny, poświęcamy wszystkie narody Rosji temu samemu Niepokalanemu Sercu”.

21 listopada 1964 r. Paweł VI w obecności ojców Soboru Watykańskiego II ponowił poświęcenie Rosji Niepokalanemu Sercu. Papież Jan Paweł II ułożył modlitwę w formie aktu zawierzenia, który miał być odprawiony w Bazylice Najświętszej Maryi Panny Większej 7 czerwca 1981 r., w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Tekst brzmiał następująco:

„O Matko ludzi i narodów, Ty znasz wszystkie ich cierpienia i nadzieje, masz matczyne wyczucie dla wszystkich zmagań między dobrem a złem, między światłem a ciemnością, które wstrząsają światem, przyjmij nasze wołanie skierowane w Duchu Świętym wprost do Twego Serca i ogarnij miłością Matki i Służebnicy Pańskiej tych, którzy najbardziej oczekują tego uścisku, a także tych, których zawierzenia oczekujesz w sposób szczególny. Weź pod swoją macierzyńską opiekę całą rodzinę ludzką, którą z czułą miłością powierzamy Tobie, o Matko. Niech dla wszystkich zbliży się czas pokoju i wolności, czas prawdy, sprawiedliwości i nadziei”.

Następnie, aby pełniej odpowiedzieć na prośby Matki Bożej, chciał w Świętym Roku Odkupienia uwydatnić akt zawierzenia z 7 czerwca 1981 roku, powtórzony w Fatimie 13 maja 1982 roku. Na pamiątkę „Fiat” wypowiedzianego przez Maryję w chwili Zwiastowania, 25 marca 1984 r. na placu św. Piotra, w duchowej jedności ze wszystkimi biskupami świata, zwołanymi wcześniej, Jan Paweł II zawierzył wszystkie narody Niepokalanemu Sercu Maryi:

„I dlatego, o Matko ludzi i narodów, Ty, która znasz wszystkie ich cierpienia i nadzieje, która po macierzyńsku odczuwasz wszystkie zmagania między dobrem a złem, między światłem a ciemnością, które wstrząsają współczesnym światem, przyjmij nasze wołanie, które poruszeni Duchem Świętym kierujemy wprost do Twego Serca: ogarnij miłością Matki i Służebnicy Pańskiej ten nasz ludzki świat, który Ci powierzamy i poświęcamy, pełni troski o ziemski i wieczny los ludzi i narodów. W sposób szczególny powierzamy i poświęcamy Ci tych ludzi i narody, którzy tego powierzenia i poświęcenia najbardziej potrzebują”.

W czerwcu 2000 r. Stolica Apostolska ujawniła trzecią część tajemnicy fatimskiej, a ówczesny arcybiskup Tarcisio Bertone, sekretarz Kongregacji Nauki Wiary, podkreślił, że siostra Łucja w liście z 1989 r. osobiście potwierdziła, że ten uroczysty i powszechny akt poświęcenia odpowiadał temu, czego pragnęła Matka Boża: „Tak, to się stało - powiedziała wizjonerka - tak jak prosiła Matka Boża, 25 marca 1984 r.”