Na początku homilii abp Marek Jędraszewski zwrócił uwagę, że prorokując o czasach mesjańskich Izajasz zapowiada szczególnie głęboką jedność między Mesjaszem – Nauczycielem głoszącym prawdę o jedynym Bogu a tymi, którzy będą się wsłuchiwali w Jego głos. Te słowa wypełniły się z przyjściem na świat Jezusa Chrystusa i w Jego mistrzowskiej relacji z uczniami, chociaż było wielu, którzy nie chcieli Go słuchać jako Nauczyciela prawdy i miłości. Chrystus wiedział, że Jego uczniowie także spotkają się z odrzuceniem, ale uważał, że nieustannie trzeba głosić prawdę, mimo sprzeciwu ludzi dających się kierować złym duchem. – Bo musi zwyciężyć prawda. Bo triumf musi należeć ostatecznie do Bożej miłości – mówił metropolita krakowski przywołując tzw. mały i duży nakaz misyjny.

Kościół od początku swojego istnienia realizuje to Jezusowe posłannictwo. Arcybiskup w tym kontekście wskazał na przykład wspominanego dziś w liturgii św. Franciszka Ksawerego – jednego z założycieli Towarzystwa Jezusowego. W 1542 r. wyjechał na misje do Indii. Listy, które stamtąd pisał, są świadectwem jego żarliwości i oddania się ludziom, a zwłaszcza dzieciom, które lgnęły do niego prosząc, aby nauczył je modlitwy i zasadniczych prawd chrześcijańskiej wiary. Następnie dotarł do Japonii, ale miał wielkie pragnienie głoszenia prawdy o Bogu w Chinach, niestety zakaz wjazdu obcokrajowców mu to uniemożliwił. – Świadek Chrystusa przejęty żarem o zbawienie innych ludzi, którzy jeszcze nic o Chrystusie nie słyszeli, przejęty losem o zbawienie braci i sióstr nieznanych sobie z imienia i nazwiska, ale – był przekonany – spragnionych prawdy otwierającej na życie wieczne – mówił metropolita.

Ewangelizacyjna misja Kościoła ciągle trwa, a jednym z największych głosicieli prawdy o Jezusie Chrystusie był św. Jan Paweł II Wielki. – Od Mszy św. inaugurującej jego pontyfikat 22. października 1978 r. świat cały zdumiewał się prostotą a jednocześnie mocą jego słów – mówił arcybiskup i dodawał, że papieskie słowa porywały i zmieniały nastawienie całych ludów i narodów – tak było po pierwszych pielgrzymkach Ojca Świętego do Meksyku czy do Polski. Metropolita krakowski zwrócił uwagę, że od samego początku nauczanie Jana Pawła II spotkało się z ogromnym sprzeciwem. – Chciano mu zamknąć usta raz na zawsze – dlatego doszło do zamachu na jego życie – mówił arcybiskup zauważając, że Ojciec Święty ocalał , dzięki nadzwyczajnej interwencji Matki Bożej, bo nie miał prawa przeżyć zamachu. – Tym bardziej czuł się zobowiązany, by głosić Chrystusa na wszystkich areopagach świata (…). W porę i nie w porę. Czy się to komuś podoba, czy nie. Jednoznacznie, wyraźnie, z wielkim zapałem serca, aż do końca – dodawał metropolita.

– W ten wielki pochód głoszenia prawdy i miłości Chrystusowej wpisuje się działalność księży sercanów tutaj w Węglówce od 70 już lat – mówił abp Marek Jędraszewski dziękując zakonnikom, że w czasach powojennych przyjęli tę misję. – Przyszliście tutaj z gotowością głoszenia Ewangelii, głoszenia prawdy o zbawieniu, głoszenia tej prawdy z sercem – zgodnie z waszym powołaniem zakonnym – mówił metropolita krakowski życząc sercanom, aby trud ich pracy duszpasterskiej był owocny i by ciągle na nowo budził wiarę w Boga i wdzięczność ludzi za to, że On wszystkich obdarował życiem.

Parafię w Węglówce utworzono w 1913 r., a jej pierwszym proboszczem był ks. Stanisław Cholewka. W 1932 r. ówczesny proboszcz ks. Piotr Kalicki rozpoczął budowę nowej świątyni, która stała się kościołem parafialnym p.w. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Do 1952 r. pracę duszpasterską w Węglówce prowadzili księża diecezjalni, a od 1 września 1952 r. księża sercanie. Pierwszym proboszczem został ks. Adam Gąsiorek SCJ.