Odwołując się do liturgii Słowa, abp Marek Jędraszewski na początku homilii zwrócił uwagę, że prawda o tym, kim jest Chrystus – Odkupiciel świata, Zbawiciel człowieka – stała się głównym przepowiadaniem Kościoła od jego początków. – Kościół głosił, głosi i głosić będzie aż do skończenia świata, to kim Chrystus naprawdę jest. Głosi Chrystusa, aby świat Go poznał. „Scire Christum”. Bo znajomość Chrystusa otwiera możliwość poznania tego, kim naprawdę jest Bóg – mówił metropolita krakowski i dodawał, że znać Chrystusa, to też znać człowieka. – Bo Chrystus jest kluczem do zrozumienia tego, kim jest człowiek – podkreślał arcybiskup.

Metropolita przywołał słowa św. Jana Pawła II z inauguracji jego pontyfikatu, gdy nowy papież na Placu św. Piotra 22 października 1978 r. wołał: „Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi”. Prawdę o tym, że Chrystus jest kluczem do zrozumienia człowieka papież Polak rozwinął w słynnej homilii na Placu Zwycięstwa w Warszawie 2 czerwca 1979 r.: „Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa”. – Chrystus jako rdzeń chrześcijańskiego humanizmu. Nie zrozumiemy życia i działalności św. Jana Pawła II Wielkiego bez jego żarliwego świadczenia o tym chrześcijańskim humanizmie, którego fundamentem jest Jezus Chrystus – mówił abp Jędraszewski podkreślając, że Jan Paweł II głosił Chrystusa na wszystkich areopagach świata „z wielką mocą i z wielkim przekonaniem”.

Arcybiskup zwrócił uwagę, że Chrystus jest też kluczem do zrozumienia dziejów człowieka, także w jego trudnych chwilach – cierpienia, odchodzenia i śmierci. – Nie zrozumiemy św. Jana Pawła II bez jego utożsamienia się z Chrystusem. Zwłaszcza jego ostatnie dni były potwierdzeniem tego, jak bardzo dla niego osobiście Chrystus był kluczem do znoszenia tego wszystkiego, co stało się jego udziałem, jego życiem, jego cierpieniem, jego bólem, a jednocześnie mocą jego ducha – mówił abp Jędraszewski.

Metropolita przywołał świadectwo kard. Konrada Krajewskiego. Ówczesny papieski ceremoniarza relacjonował, że po śmierci papieża kard. Stanisław Dziwisz zaintonował hymn Te Deum. „Chyba wszyscy jednocześnie spojrzeliśmy zdziwieni na arcybiskupa! Jednak zapalone światła i uroczysty śpiew kolejnych słów hymnu «Ciebie wielbi ziemia cała» uświadomiły każdemu z nas, że oto jesteśmy już w zupełnie innej rzeczywistości: Jan Paweł II umarł – to znaczy żyje!” – tak zapamiętał wieczór 2 kwietnia 2005 r. kard. Konrad Krajewski.

– Wracamy do tamtych chwil i wysławiamy Boga za tę niezwykłą postać, którą nam dał – nam-Polsce, Europie, światu, Kościołowi. Za to, że tak bardzo utożsamił się z Chrystusem. Za to, że był zawsze na drodze, którą mu Chrystus wyznaczył. Za to, że pokazał nam sobą piękno człowieczeństwa w najwyższym, najbardziej szlachetnym kształcie – mówił metropolita.

Na końcu homilii abp Marek Jędraszewski przywołał słowa Jana Pawła II wypowiedziane na krakowskich Błoniach 9 czerwca 1979 r., a które są apelem aktualnym w czasie niepokoju i lęku w dobie pandemii koronawirusa: „Musicie być mocni, drodzy bracia i siostry! Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara! Musicie być mocni mocą wiary! Musicie być wierni! Dziś tej mocy bardziej wam potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów. Musicie być mocni mocą nadziei, która przynosi pełną radość życia i nie dozwala zasmucać Ducha Świętego! Musicie być mocni mocą miłości, która jest potężniejsza niż śmierć. (…) Musicie być mocni miłością, która «cierpliwa jest, łaskawa jest…». (…) Która «wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma», tej miłości, która «nigdy nie ustaje» (1 Kor 13, 4-8)”.

Po Eucharystii arcybiskup odmówi Akt zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego 17 sierpnia 2002 r. w krakowskich Łagiewnikach dokonał św. Jan Paweł II.