Na początku homilii abp Marek Jędraszewski przytoczył opis ukrzyżowania Jezusa według wizji bł. Anny Katarzyny Emmerich. Odnosząc się do nauki św. Pawła, metropolita krakowski zauważył, że są przeciwnicy krzyża i Chrystusa ukrzyżowanego, „co idą na zatracenie”. Są to Żydzi, którzy żądają znaków, a gdy pokaże im się znak krzyża, to jest dla nich zgorszeniem. Grecy szukają mądrości, a gdy im się ukaże prawdę o Chrystusie ukrzyżowanym, uznają ją za głupstwo. Ale są także wśród Żydów i Greków także i ci, którzy dostępują zbawienia – dla nich Chrystus ukrzyżowany jest mocą Bożą i mądrością Bożą.

Dzięki wierze i rozumowi, jak zaznaczył arcybiskup, dokonuje się w nich szczególny proces wznoszenia ich ducha ku kontemplacji prawdy opisany w preambule encykliki Fides et ratio Jana Pawła II, która została opublikowana w święto Podwyższenia Krzyża Świętego – 14 września 1998 r. Kontemplując Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego człowiek może poznać prawdę o sobie samym.

Karol Wojtyła w „Pieśni o Bogu ukrytym” krzyż określił jako znak nieskończonej miłości Boga do człowieka. Ta miłość objawiona w krzyżu nadaje sens życiu każdego człowieka. – Przemijanie ma sens, bo Chrystus ukrzyżowany, który trzeciego dnia zmartwychwstał, pokazał nam wszystkim gdzie mamy zdążać – mówił abp Marek Jędraszewski cytując fragmenty „Tryptyku rzymskiego”. – Patrząc na krzyż Pana naszego Jezusa Chrystusa, na którym dokonało się zbawienie świata, wiemy mocą wiary, że nasze przemijanie ma sens, bo zmierza od śmierci ku pełni życia – zakończył.