Nawiązując do historii Dawida i wielkich łask, którymi Bóg zechciał go obdarzyć – od bycia pasterzem do władania całym narodem oraz obietnicy, że to z jego rodu wyjdzie Mesjasz – a za które Dawid wyrażał Bogu wdzięczność, abp Marek Jędraszewski zauważył, że w tym kontekście należy rozumieć Kantyk Zachariasza, w którym ojciec św. Jana Chrzciciela uwielbia Boga za spełnienie się Jego zapowiedzi danej przez proroka Natana.

Odnosząc się do Prologu z Ewangelii św. Jana, metropolita zwrócił uwagę na Jezusa jako prawdziwą Światłość, Jana Chrzciciela, który zaświadczał o Światłości oraz tych wszystkich, którzy uwierzyli i tę Światłość przyjęli. – Przyjąć Światłość świata, to znaczy przyjąć Bożą łaskę. To nie jest czyn czysto ludzki i nie tylko od człowieka, ale i jego pochodzenia zależy. Otworzyć się na Światłość świata, po to, by stać się Bożym dzieckiem – mówił arcybiskup zaznaczając, że każdy ma swoją drogę, nie zawsze jest ona naturalna, gdy wiarę przekazuje się w rodzinie, ale wszyscy są do tej Światłości wezwani a „łaską jest, by o tę łaskę światła dla siebie prosić”.

W tym kontekście przywołana została historia św. Johna Henry’ego Newmana i jego wiersz-modlitwa „Prowadź mnie światło”. – Odrodzenie Kościoła katolickiego w Anglii dokonało się przez to, że Chrystus był w nim i Chrystus przez niego promieniował na innych – skomentował metropolita.

– Kiedy budzi się wigilijny dzień, niech cały będzie wigilijny, czyli czuwaniem. Niech cały będzie wołaniem, by przyszło Światło i światło sprowadziło – zachęcał arcybiskup. – Prośmy Chrystusa, by narodziwszy się w Betlejem narodził się także w sercu każdym i każdego z nas; wśród nas narodził po to, by przez nas promieniował na innych, by przez nas i inni, ci wszyscy, którzy są jeszcze w krainie mroku i śmierci, ujrzeli Światłość świata – zakończył.