Na początku liturgii, ks. Andrzej Tarasiuk, proboszcz parafii św. Karola Boromeusza w Krakowie przywołał słowa św. Jana Pawła II, który był wdzięczny swoim rodzicom za nadanie mu imienia wielkiego świętego. Zaznaczył, że parafianie w dniu odpustu, podobnie jak wielokrotnie robił to papież Polak, klękają przed relikwiami arcybiskupa Mediolanu i rozmyślają nad jego życiem.

W czasie homilii abp Marek Jędraszewski zwrócił uwagę na przesłanie św. Pawła, który do Filipian pisał, że ostatecznym celem życia chrześcijan jest niebo i zachęcał ich do wytrwałości na tej drodze. Metropolita zaznaczył, że rady Apostoła Narodów są ciągle aktualne, bo Kościół – choć święty świętością Chrystusa i sakramentów – jest grzeszny grzesznością swoich członków. W tym kontekście arcybiskup przywołał określenie „Ecclesia semper reformanda”, mówiące o tym, że Kościół potrzebuje ciągle reformy i odnowy. Później ta prawda została wyrażona w Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium Soboru Watykańskiego II: „Kościół obejmujący w łonie swoim grzeszników, święty i zarazem ciągle potrzebujący oczyszczenia, podejmuje ustawicznie pokutę i odnowienie swoje”.

Metropolita krakowski podkreślił, że właśnie prawda o Kościele domagającym się nieustannie wewnętrznej reformy i ciągłego zbliżania się do Chrystusa jest tłem do zrozumienia życia i działalności św. Karola Boromeusza. – Jest jedną z najbardziej światłych i pięknych postaci tamtego czasu, które chcą podjąć słowem, życiem i osobistym przykładem, jak żyć Chrystusową Ewangelią; by pokazać sobą także na czym polega prawda o Kościele jako instytucji „semper reformanda” – mówił abp Marek Jędraszewski wskazując na arcybiskupa Mediolanu, który dla przeprowadzenia koniecznych reform i uchwał Soboru Trydenckiego zwołał aż 13 synodów diecezjalnych i 5 prowincjalnych; otworzył jedno z pierwszych na świecie wyższych seminariów duchownych; był fundatorem przytułków dla bezdomnych, dla upadłych dziewcząt i kobiet, a także kilku sierocińców.

– W jego życiu, w jego umiłowaniu Kościoła, w jego wpatrzeniu się w najwyższy wzór, jakim jest Jezus Chrystus – na tym polega prawda o Kościele, który jest „semper reformanda”, o Kościele, który ciągle musi się odnawiać, wracając do źródeł Ewangelii – mówił abp Marek Jędraszewski.

W 1961 r. papież Jan XXIII wzywał do „aggiornamento”, czyli do odnowy Kościoła i uwspółcześnienia języka, jakim mówił do świata. W tym celu, w latach 1962-1965, odbywały się kolejne sesje Soboru Watykańskiego II, w których brał udział bp Karol Wojtyła. Wziął on czynny udział zwłaszcza przy redakcji Konstytucji duszpasterskiej o Kościele Gaudium et spes i Deklaracji o wolności religijnej. – Zaznaczał się jako ktoś, kto rozumiał, że jest świat, z wszystkimi swoimi naciskami, pokusami i prześladowaniami, i są także ludzkie słabości u samych chrześcijan, także duchownych, ale trzeba podjąć dzieło „aggiornamento”, trzeba podjąć dzieło odnowy Kościoła, by był on taki, jaki zamierzał go mieć Jezus Chrystus – mówił abp Marek Jędraszewski. 

Przywołując fragmenty konstytucji Gaudium et spes, do których 20 lat po zakończeniu soboru odwoływał się – już jako papież – Jan Paweł II, metropolita krakowski podkreślił, że świat ciągle potrzebuje Chrystusa, który by go odnawiał poprzez codzienne życie chrześcijan żyjących autentycznie Ewangelią. – Głosimy Ewangelię zwracając się do każdego człowieka mówiąc o jego godności, o jego przeznaczeniu do wieczności, o jego życiu, które ma być zgodne z Ewangelią – to zadanie Kościoła zawsze i wszędzie – mówił abp Marek Jędraszewski zwracając uwagę na konieczność świadków Ewangelii takich jak św. Paweł, św. Karol Boromeusz i św. Jan Paweł II Wielki. – Potrzebni są kolejni wielcy świadkowie Chrystusa i Kościoła i właśnie o takich prosimy dzisiaj Boga – zakończył metropolita.