Kardynał Karol Wojtyła objął urząd biskupa Rzymu w wieku 58 lat, ale przywiózł ze sobą ogromny bagaż doświadczeń jako człowiek, kapłan i biskup. Przeżył II wojnę światową, zetknął się z dwoma totalitaryzmami, w powojennej, komunistycznej rzeczywistości walczył o wolność Kościoła u boku Prymasa Stefana Kardynała Wyszyńskiego. Pontyfikat Papieża Polaka (1978-2005) miał wymiar globalny: wpłynął w sposób przełomowy na dzieje Kościoła, Europy i świata, na losy milionów ludzi na całym globie.

Odkrywanie Karola Wojtyły - człowieka dwóch wymiarów: mocno chodzącego po ziemi i dostępującego transcendentnego wtajemniczenia, realizującego „dwa plany: boski i ludzki” - to niezwykłe wyzwanie. I świadomość, że nie sposób ogarnąć w pełni fenomenu Jego osobowości, potęgi ducha, siły bezgranicznego zawierzenia Bogu i Maryi. Głosząc Dobrą Nowinę, Święty Jan Paweł II wzywał do budowania cywilizacji miłości. Swoje orędzie kierował do wszystkich ludzi: do chrześcijan, wyznawców innych religii, do ateistów i agnostyków.

Żyjąc duchem Vaticanum Secundum, pragnął gorąco jedności chrześcijan i niestrudzenie działał na rzecz ekumenizmu. Troszcząc się „o dziedzictwo kluczy, kluczy Królestwa” miał odwagę być pierwszym: nawiedził rzymską Synagogę, doprowadził do spotkania międzyreligijnego w Asyżu, wszedł do damasceńskiego meczetu.
Upominał się o poszanowanie godności każdego człowieka, o prawo do życia od poczęcia do naturalnej śmierci, o wolność sumienia i wyznania. Troszczył się o cierpiących, chorych, bezbronnych, umierających.

Do historii przeszły pielgrzymki apostolskie Świętego Jana Pawła II. Jako prawdziwy świadek Chrystusa dotarł do najdalszych zakątków kuli ziemskiej - odbył 104 podróże do ponad 130 krajów. Jego pierwsza wizyta w Ojczyźnie, w 1979 roku otworzyła drogę do przemian w Polsce, doprowadziła do powstania pierwszego w bloku sowieckim wolnego związku zawodowego „Solidarność”; a w konsekwencji, w 1989 r., przyniosła wolność całej Europie Środkowowschodniej.

Jan Paweł II nie był politykiem, ale w ciągu trzech dekad wywarł ogromny wpływ na losy świata i wzmocnił pozycję Stolicy Apostolskiej na arenie międzynarodowej. Jego słowa, wygłaszane na forum ONZ, Parlamentu Europejskiego, w siedzibie UNESCO, czy na innych współczesnych areopagach, były pełne odpowiedzialności i troski o pokój, były wołaniem o „sprawiedliwą politykę”, prowadzoną według „kryteriów humanistycznych”, z myślą o dobru ludzi i narodów.

Papież niepokoił się szczególnie o duszę rodzinnej Europy, odrzucającej lekkomyślnie „swój kamień węgielny” - chrześcijańskie korzenie. Widział sens integracji, utrzymania tradycji dobrowolnej jedności wolnych narodów naszego kontynentu „od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej!.”

Przez całe życie Jan Paweł II konsekwentnie obalał mit o niemożności pogodzenia wiary i rozumu - „dwóch skrzydeł, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy”. Równocześnie - mając w młodości tak mocne doświadczenie sztuki - jako poeta, dramaturg i aktor - podkreślał wartość i znaczenie kultury jako siły sprawczej historii i dogodne narzędzie rozwiązywania problemów współczesności.

To on rozpalił ogień Miłosierdzia Bożego na ziemi i uczył nas wszystkich „nowej wyobraźni miłosierdzia”, jakże nam dziś potrzebnej. Potrafił przyciągnąć do Kościoła ludzi młodych i rozpoczął z nimi szczery dialog, inicjując Światowe Dni Młodzieży.

Opatrznościowo przygotował Kościół na Trzecie Tysiąclecie celebrując Wielki Jubileusz Roku 2000 jako „nowy adwent”.

Dziedzictwo Świętego Jana Pawła II - Wielkiego Papieża pokoju, miłości dialogu i nadziei, ma wymiar uniwersalny. Wszyscy jesteśmy zobowiązani do tego, aby je pielęgnować, mądrze wykorzystywać i przekazać kolejnym pokoleniom.

Karol Wojtyła - Papież Jan Paweł II. Święty, Wielki, aktualny.

***
Jesteśmy niezwykle wdzięczni Ojcu Świętemu Franciszkowi, iż w związku z rocznicą 100. lecia urodzin swojego poprzednika, wyraził wolę przewodniczenia uroczystej Mszy Świętej na Placu Świętego Piotra. Niestety, z powodu pandemii uroczystości zostały przesunięte na termin późniejszy.