Anthony Giddens jest uznawany za jednego z najważniejszych współczesnych socjologów. Jego książki przetłumaczono na ponad 30 języków, a prace jego autorstwa należą do najczęściej cytowanych w zakresie nauk humanistycznych. Zajmuje się globalizacją, polityką oraz wpływem nowoczesności na społeczeństwo i jednostkę. Jest twórcą teorii strukturacji. Wykładał między innymi na uniwersytetach w Cambridge, Londynie oraz Leicester. W latach 1996–2003 był dyrektorem London School of Economics. Od 2004 roku zasiada w Izbie Lordów jako Baron Giddens.

11 maja 2015 roku w Auditorium Maximum UJ prof. Giddens wygłosił wykład zatytułowany „Into the Digital Age: the World in the Twenty-First Century”. Socjolog rozpoczął swoje wystąpienie od podkreślenia, że w obecnym czasie najnowsze osiągnięcia techniki przyczyniają się do coraz szybszych i głębszych zmian  w naszym codziennym życiu. Porównał rewolucję cyfrową do wynalezienia pisma na wczesnym etapie rozwoju cywilizacji ludzkiej – oba te wydarzenia doprowadziły do przełomowego postępu socjologicznego. Zwrócił też uwagę na trzy filary rewolucji cyfrowej: Internet, superkomputery oraz robotykę. W nowoczesnym świecie superkomputery zarządzają robotami o różnym stopniu skomplikowania – od kasowników biletowych do zaawansowanych urządzeń produkcyjnych – komunikując się z nimi za pomocą sieci połączeń, z których główną jest Internet. Zarówno to, jak i fakt, że dostęp do informacji w skali globalnej stał się dużo łatwiejszy, wpływa na gospodarkę, ekonomię i politykę społeczną, co ma bezpośrednie przełożenie na rzeczywistość, w jakiej żyje przeciętny człowiek.

Utrwalony niezwykle głęboko w tradycji Almae Matris Jagellonicae zwyczaj wyróżniania doktoratem honorowym sięga swymi początkami drugiego dziesięciolecia XIX wieku. Na jego pojawienie się i regulaminowe utrwalenie wpływały bezpośrednio – jak wolno przypuszczać – wzory obce płynące z wszechnic niemieckich i austriackich. Powołując się na nie domagał się Uniwersytet już w marcu i kwietniu 1815 roku w Dyrekcji Edukacji Narodowej w Warszawie uprawnień do "dawania zaszczytu doktoratu mężom, którzy się w świecie literackim wsławili przez pisma swoje uczone i pożyteczne, które to dyplomata nazywają się honorifica, dla rozróżnienia ich od tych, które drogą zwyczajną udzielane bywają". Wśród zagranicznych osobistości wyróżnionych tym tytułem w ostatnich latach wymienić można Normana Daviesa, Dalajlamę czy Roberta Hubera.