Siostry pochodziły z klasztorów w Madrycie, Toledo i El Pardo. W 1936 r. zostały wypędzone z madryckiego klasztoru św. Józefa. Dziesięć sióstr ukryło się w mieszkaniu przy ulicy Francisco Silvela. 7 listopada do budynku weszli milicjanie pytając o siostry, które wydał portier z sąsiedniego budynku. Wepchnięto je do ciężarówki i wywieziono. Przełożona s. María del Carmen Lacaba choć mogła uniknąć męczeńskiej śmierci, to jednak pozostała z siostrami dodając im otuchy i opiekując się chorymi. „Nie opuszczę wspólnoty, a tym bardziej moich kochanych chorych sióstr”, powiedziała przed śmiercią. Jedna z nich poruszała się na wózku inwalidzkim. Milicjanie kilkakrotnie chcieli zepchnąć ją ze schodów nie szczędząc przy tym drwin i bicia. Po wielu upokorzeniach i torturach siostry zostały rozstrzelane. Do dzisiaj nie znaleziono ich ciał. Zidentyfikowano jedynie dwa, które milicjanie porzucili w bramie cmentarza w Vicálvaro koło Madrytu.

„Ta beatyfikacja umocniła nas i ukazała piękno naszego charyzmatu dając mu siłę, która pochodzi ze świadectwa życia naszych 14 męczenniczek. Oby ta beatyfikacja i ofiara sióstr była ziarnem nowych chrześcijan i licznych powołań. Mam nadzieję, że ludzie uświadomią sobie, że radykalizm naszego życia ma sens”, powiedziała siostra María Torres Ros, która stoi na czele federacji klasztorów sióstr koncepcjonistek w Kastylii.