Cytując prolog Ewangelii św. Jana Franciszek przypomniał, że „Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył” (1, 18). To dzięki objawieniu, najpierw w Starym Testamencie, a następnie w Jezusie, dowiadujemy się, że Bóg jest dla nas ojcem, a także, że jest Trójcą.

„Dlaczego Bóg miałby miłować człowieka? Nie ma oczywistych powodów, nie ma proporcji... Do tego stopnia, że w sporej części mitologii nie rozważa się przypadku boga, który przejmowałby się losami ludzi. Przeciwnie, są one irytujące i nudne, można je całkowicie pominąć – mówił Papież. – Przypomnijmy sobie zdanie, które Bóg skierował do swego ludu w Księdze Powtórzonego Prawa: rozważ, który naród ma bogów tak bliskich, jak ja jestem blisko was? Ta bliskość Boga jest objawieniem! Niektórzy filozofowie twierdzą, że Bóg może jedynie myśleć o sobie. Jeśli w ogóle, to my, ludzie, staramy się pozyskać bóstwo i okazać się miłymi w jego oczach. Stąd funkcja „religii”, z orszakiem ofiar i nabożeństw, które należy nieustannie składać, aby przypodobać się bogu niememu i obojętnemu. Nie ma dialogu. To jedynie Jezus, jedynie objawieniem Boga przed Jezusem Mojżeszowi, kiedy Bóg się zaprezentował; jedynie Biblia otworzyła nam drogę do dialogu z Bogiem.“

Ta naturalna dysproporcja między Bogiem i człowiekiem przejawia się również w naszej nieumiejętności zwracania się do Boga. Nie wiemy, jakich użyć słów i uczuć. Dlatego jak apostołowie zwracamy się do Boga: Panie, naucz nas się modlić.

„Nie wszystkie modlitwy są równe i nie wszystkie są właściwe: sama Biblia zaświadcza o złym rezultacie wielu modlitw, które są odrzucane. Może czasami Bóg nie jest zadowolony z naszych modlitw, a my nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Bóg patrzy na ręce tych, którzy się modlą: aby uczynić je czystymi, nie trzeba ich obmywać, jeśli już, to trzeba powstrzymać się od złych uczynków. Św. Franciszek modlił się w sposób radykalny: „Nullu homo ène dignu te mentovare”, to znaczy „żaden człowiek nie jest godny wymówić Twego Imienia” (Pieśń słoneczna). Ale może najbardziej poruszające uznanie ubóstwa naszej modlitwy padło z ust rzymskiego setnika, który pewnego dnia błagał Jezusa o uzdrowienie swego chorego sługi (por. Mt 8, 5-13). Czuł się zupełnie niegodny: nie był Żydem, był oficerem znienawidzonej armii okupacyjnej. Ale jego troska o sługę ośmiela go i rzekł: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie” (w. 8). Są to słowa, które powtarzamy również podczas każdej liturgii eucharystycznej. Dialog z Bogiem jest łaską: nie jesteśmy jej godni, nie mamy prawa się domagać, „utykamy” z każdym słowem i każdą myślą... Ale Jezus jest bramą, która otwiera nas na dialog z Bogiem.“

Na dzisiejszej audiencji ogólnej Franciszek poprosił wiernych, aby towarzyszyli mu modlitwą w rozpoczynającej się pojutrze trzydniowej podróży apostolskiej do Iraku. Przypomniał, że Irakijczycy oczekiwali już wizyty św. Jana Pawła II, któremu jednak zakazano udać się do tego kraju.

„Nie można zawieść po raz drugi tego ludu” – podkreślił Papież. Przyznał, że on sam od dawna chce się spotkać z Irakijczykami, którzy tak wiele wycierpieli, z męczeńskim Kościołem na ziemi Abrahama. „Wraz z innymi zwierzchnikami religijnymi zrobimy kolejny krok w stronę braterstwa między wierzącymi” – dodał Franciszek.

Do Polaków Ojciec Święty powiedział: „Serdecznie pozdrawiam Polaków. Drodzy bracia i siostry, Wielki Post jest sposobnością do wytężonej modlitwy i udziału w sakramentach, do podejmowania postu i dzieł charytatywnych, i do głębszego przeżywania tajemnicy miłości miłosiernej Ojca, objawionej w Synu i wylanej w Duchu Świętym. Korzystajcie z tej okazji jako szczególnego czasu łaski. Z serca wam błogosławię.“

Franciszek wystosował też apel w sprawie Birmy, gdzie po wojskowym zamachu stanu nasilają się społeczne protesty w obronie demokracji. Siły porządkowe odpowiadają na nie przemocą.

W sposób szczególny Papież zaapelował o uwolnienie więźniów politycznych. „Z Birmy wciąż napływają smutne wiadomości o krwawych starciach, w których giną ludzie. Chciałbym zwrócić uwagę władz, że dialog powinien wziąć górę nad represjami, a harmonia nad niezgodą. Apeluję również do społeczności międzynarodowej o podjęcie działań, aby aspiracje mieszkańców Birmy nie były tłumione przez przemoc. Niech młodzi ludzie z tej umiłowanej ziemi otrzymają nadzieję na przyszłość, w której nienawiść i niesprawiedliwość ustąpią miejsca spotkaniu i pojednaniu. Powtarzam też życzenie wyrażone miesiąc temu: oby droga ku demokracji, którą Birma podążała w ostatnich latach, została wznowiona poprzez konkretny gest uwolnienia uwięzionych przywódców politycznych (por. przemówienie do Korpusu Dyplomatycznego, 8 lutego 2021).“