W homilii bp Jan Zając przywołał Ewangelię, w której przedstawiono scenę powołania św. Mateusza. Był on celnikiem, jednak odpowiedział na wezwanie Jezusa i poszedł za Nim. Stał się świadkiem nauczania, śmierci i zmartwychwstania Zbawiciela, wraz z apostołami oczekiwał na Ducha Świętego. Zmarł prawdopodobnie śmiercią męczeńską w Etiopii. Świadectwem wielkiej wiary i miłości do Chrystusa jest Ewangelia, którą napisał. Według biblistów powstała ona ponad 20 lat po zmartwychwstaniu. Św. Mateusz głosił Dobrą Nowinę swoim życiem i słowem pisanym. – Ta pierwsza forma opowiadania o Jezusie jest dostępna dla nas wszystkich. Każdy z nas swoim życiem pisze niejako opowieść o Jezusie, który był, jest i który przychodzi. Ogłasza Ewangelię, czyli Dobrą Nowinę o Zbawicielu, który wszedł w jego życie, rozjaśnił światłem swojego słowa, przemienił swą obecnością, zaprosił do szczególnej bliskości, a w przypadku osób konsekrowanych – do zaślubin, do oblubieńczej miłości i duchowego macierzyństwa – powiedział bp Jan Zając. Troska o bliskość z Jezusem jest istotnym rysem formacji, która jest codziennym wysiłkiem umysłu i serca, by wiernie trwać w powołaniu.

Św. Paweł w liście do Hebrajczyków przypomniał, że słowo Boże jest skuteczne, żywe, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. W świetle tych słów można powiedzieć, że wierzący są powołani do pisania dalszych dziejów apostolskich. Wśród tych, którzy wypełniali to powołanie bp Jan Zając wymienił św. Jana Pawła II. Papież u progu nowego tysiąclecia opublikował list „Novo millennio ineunte”, w którym przekazał stałe zasady formacji ludu Bożego. Na początku Ojciec Święty przedstawił akty uwielbienia, jakie towarzyszyły Kościołowi w przeżywaniu jubileuszu. Bp Jan Zając przypomniał, że dziś przypada jubileusz 15-lecia pierwszej konsekracji dziewic w Archidiecezji Krakowskiej. – Minione piętnaście lat nie były zmarnowane. Jezus był z wami, a wy byłyście z Nim. Dawałyście o Nim świadectwo wszędzie, gdzie On was posyłał – powiedział biskup. Jubileusz Roku 2000 był uroczystym świętowaniem wcielenia Syna Bożego. Św. Jan Paweł II w swoim liście kierował myśli w stronę przyszłości. Na nowe tysiąclecie papież wyznaczył Kościołowi zadanie kontemplacji oblicza Jezusa, w którego należy się wpatrywać, nie tracąc Go z oczu. Ojciec Święty zachęcał, by na nowo zaczynać od Chrystusa, ponieważ świętość to właściwy ideał życia, a modlitwa powinna być kluczowym elementem programów duszpasterskich. Wskazywał, że bez sakramentów Eucharystii i pokuty nie ma wzrostu duchowego. W ostatniej części listu Ojciec Święty mówił o miłości, która przemienia życie, tworzy wspólnotę, przyczynia się do rozwoju. Wezwał wszystkich, by żyli miłością i byli jej świadkami. Św. Jan Paweł II prosił wszystkich wierzących, by wypłynęli na głębię. Bp. Jan Zając odczytał zakończenie listu papieża, podkreślając że są to słowa na dalszą drogę życia konsekrowanego i chrześcijańskiego. „Dzisiaj Chrystus, którego kontemplujemy i miłujemy, znów wzywa nas, byśmy wyruszyli w drogę. (…) Zmartwychwstały Chrystus, który przyłącza się do nas w drodze i pozwala się rozpoznać – tak jak uczniom z Emaus – «przy łamaniu chleba», niech zastanie nas czuwających, gotowych rozpoznać Jego oblicze i spieszyć do braci, aby nieść im wspaniałą nowinę: «Widzieliśmy Pana!»” – pisał św. Jan Paweł II.