Na wstępie prelegent zastanawiał się czym jest powołanie w życiu wierzących. "Powołanie połączone jest z misją. Misja jest po to, aby głosić. Misja jest konsekwencją powołania. Nie ma misji bez powołania, ani powołania bez misji. Pan powołuje mnie, aby być z Nim, ale również by ewangelizować" - tłumaczył.

Wskazał, że tak, jak Paweł pod Damaszkiem do realizacji powołania chrześcijanin otrzymuje Ducha św. "Czy otrzymaliście Ewangelię łaski? Czy głosicie Ewangelię łaski?" - pytał. Podkreślił, że stąd powinna pochodzić radość chrześcijanina - że nie musi ponosić ofiary, gdyż poniósł ją już Chrystus.

Gość spotkania ocenił, że poza głoszeniem Dobrej Nowiny, wierzący powinni przebywać jak najwięcej z Chrystusem. "Jak dużo zatem czasu spędzacie na przebywaniu z Jezusem? Ile przed komputerem a ile ze słowem Bożym?" - zadawał pytania zgromadzonym.

"Nasze powołanie to stać się uczniami. Pan powołał mnie, by być jego uczniem, by trwać przy Nim jak najwięcej. Dlaczego? Dlatego, że uczeń jest taki, jak jego mistrz. To jest profil naszego powołania" - ocenił. Dodał, że szczególną przestrzenią realizacji powołania chrześcijanina jest głoszenie miłosierdzia.

Ostrzegł przed jednak przed głoszeniem miłości miłosiernej bez jej osobistego doświadczenia oraz radości. "Ta radość ma wynikać z nadziei wypływającej ze zmarwtychwstania Chrystusa. Chrześcijanin, który się nie uśmiecha to nie chrześcijanin" - stwierdził.

"Wspólnota chrześcijańska powinna być radosna w wypełnianiu swojej misji. To jest nasze powołanie od Chrystusa. Bo wtedy świat nam uwierzy. Kiedy będziemy żyć radośnie tym, w co wierzymy" - powiedział na zakończenie.