Jeden z nich dotyczy cudu przypisywanego wstawiennictwu ks. Louisa-Antoine-Rose Ormières, kapłana francuskiej diecezji Carcassonne, zmarłego pod koniec XIX wieku, w 1890 r., w Gijón w Hiszpanii. Założył on Zgromadzenie Sióstr Anioła Stróża. Dwa dalsze dekrety stwierdzają męczeństwo za wiarę.

Jeden z dekretów odnosi się do o. Antonio Arribasa Hortigüeli i sześciu innych misjonarzy Najświętszego Serca Jezusowego, zamordowanych w Hiszpanii w 1936 r. Drugi natomiast dotyczy Josefa Mayra-Nussera. Ten ojciec rodziny z należącego do Włoch Południowego Tyrolu przed wojną należał do Akcji Katolickiej i kierował nią w niemieckojęzycznej części diecezji trydenckiej. Kiedy Południowy Tyrol wcielono do Trzeciej Rzeszy, Josef Mayr-Nusser został przymusowo wcielony do SS. Odmówił tam jednak złożenia przysięgi wojskowej, uważając ją za niezgodną ze swym sumieniem, i został za to skazany na śmierć. Zmarł z wycieńczenia i głodu 24 lutego 1945 r. w Erlangen w Bawarii, wieziony bydlęcym wagonem do obozu koncentracyjnego w Dachau. Miał wtedy 34 lata.

Słudzy Boży, których dotyczy stwierdzenie cudu lub męczeństwa, są już bliscy wyniesienia do chwały ołtarzy. Natomiast pozostałe dekrety Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych mówią o heroiczności cnót. Po nich do beatyfikacji wymagane będą jeszcze dekrety o cudzie.

Zatwierdzone dziś dekrety o heroiczności cnót dotyczą: amerykańskiego augustianina Alphonse’a Gallegosa pochodzącego ze stanu Nowy Meksyk, biskupa pomocniczego w Sacramento w Kalifornii, zmarłego 6 października 1991 r. wskutek potrącenia przez samochód; dwóch franciszkanów, włoskiego kapłana (zm. 1912) i hiszpańskiego brata zakonnego zmarłego w Chile (1853); hiszpańskiego księdza diecezjalnego (zm. 1973) i włoskiego kapłana ze zgromadzenia skalabrynianów (zm. 1896); oraz jedynej w tym gronie kobiety, włoskiej założycielki zgromadzenia zakonnego (zm. 1919).