Podczas nauczania ks. Kamykowski podkreślił, że konstytucje Soboru Watykańskiego wiele mówią o miłosierdziu. „Po pierwsze wskazują, że Bóg nie zostawia człowieka w upadku Adama. Tylko zawsze wychodzi do niego z miłosierdziem – miłością, którą go obdarza, obojętnie na odpowiedź jaką otrzymuje” – mówił.

Zaznaczył, że ostatecznym aktem miłosierdzia Boga wobec człowieka jest przyjście Chrystusa na świat, który staje się „lekarzem ciał i dusz oraz pośrednikiem między Bogiem, a ludźmi”. „W ten sposób Jezus staje się dokonanym przebłaganiem, a Ci, którzy go przyjmują we wspólnocie doświadczają miłości miłosiernej Boga” – stwierdził.

Bardzo wyraźnie wskazał, że miłosierdzie można otrzymać i okazać wyłącznie we wspólnocie i takie właśnie działanie ukazuje podobieństwo człowieka do jego Stwórcy. „Nie da się okazać do końca tego, o co chodzi w Ewangelii, robiąc to w pojedynkę” – powiedział.  

Kapłan odniósł się także do słów Jana XXIII, który mówił o tym, że Kościół powinien się posługiwać wobec świata bardziej „lekarstwem miłosierdzia” niż surowością i oceną. „W ten właśnie sposób Kościół staje się realnym znakiem miłosierdzia, przez które następuje zjednoczenie ludzkości z Bogiem i ludzkości między sobą” – wyjaśnił.

Zachęcając do takiego otwarcia się na bliźniego, uznał, że konieczne są do niego dary Ducha św., bo tylko w tej perspektywie wierni mogą porozumieć się z ludźmi poza Kościołem. „Ten sobór widział już Kościół, który jest otwarty na działanie Pana Boga poprzez Ducha św. poza jego naturalnym obszarem, w sercach ludzkich, które dopiero się poznają Chrystusa – uwrażliwiał. Jak ocenił na zakończenie ks. Kamykowski owocem soboru był dialog, który został podarowany światu w celu zjednoczenia w miłości Bożej.

Prelekcję wygłoszono w ramach cyklu krakowskich katechez o miłosierdziu, które organizują archidiecezja krakowska, Chrześcijańskie Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych, Ich Rodzin i Przyjaciół „Ognisko”, Radio nowohuckie.PL oraz Fundacja Misericors.