Jesienią 1907 roku realizując marzenie o własnym domu z ogrodem, Józef Mehoffer zakupił  XVIII-wieczny modrzewiowy dwór we wsi Jankówka na Pogórzu Wielickim, który był jego własnością do 1917 roku. „Dziękuję Bogu za ten własny skraweczek ziemi, który mi daje kontakt z naturą, niezbędny dla twórczej wyobraźni” – pisał o ogrodzie artysta. 

Malownicza posiadłość była ulokowana na wzgórzu, z którego widoczne były beskidzkie szczyty, a nawet Tatry. Całości dopełniał ogród założony przez Mehoffera, w którym dominowała roślinność typowa dla polskiego pejzażu. Jednym z jego najbardziej charakterystycznych elementów był owalny klomb z okalającymi go różami.

Kontakt z naturą inspirował Mehoffera, stąd w letniej posiadłości w Jankówce powstało wiele dzieł artysty. Dworek był zarówno miejscem odpoczynku jak i spotkań z przyjaciółmi. W jednym z listów do Mehoffera Zenon Przesmycki (Miriam) pisał o nim jako o „baśni zaczarowanej”. Ten magiczny charakter oddaje pejzaż Dworek w Jankówce, namalowany przez Mehoffera około 1910 roku, który będzie można oglądać do 28 listopada. Pokaz tego dzieła dopełniają cztery inne kompozycje tego artysty z widokiem ogrodu w Jankówce, eksponowane na stałe w jego domu biograficznym: pejzaże Burza na wiosnę (1915) i Czerwona parasolka (1917) oraz obraz Polska w Wielkiej Wojnie (1917) i litografia Zuchwały ogrodnik (1912).