Mszę św. koncelebrowali m.in.biskupi Jan Zając i Jan Szkodoń oraz poprzedni proboszcz Bazyliki ks. inf. Bronisław Fidelus. Wiernych przywitał archiprezbiter bazyliki, ks. inf. Dariusz Raś, który w tym roku obchodzi jubileusz 25-lecia kapłaństwa. Poprosił metropolitę o poświęcenie nowego dzwonu, „Św. Józef z Nazaretu”, który pierwszy raz zabrzmi w 2020 roku i będzie codziennie w południe wzywał Kraków do modlitwy „Anioł Pański”. - Św. Józef to oblubieniec Matki Bożej i wychowawca naszego Pana i nas. Już od 1714 roku to główny patron Krakowa. Jego obraz, w srebrnej sukni, czcimy od wieków w Mariackim Kościele. To patron rodzin – wyjaśniał ks. Raś, fundator dzwonu.

W homilii, arcybiskup zaznaczył, że dzisiejsza uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny to czas dialogów i czas wielbienia Boga. Pierwszy dialog rozegrał się pomiędzy Maryją i Elżbietą. Matka Najświętsza w niezwykły sposób pozdrowiła swoją kuzynkę, tak, że jej nienarodzone wtedy jeszcze dziecko, poruszyło się z radości. Elżbieta odpowiedziała Maryi: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona (…) Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”. Maryja wygłosiła wtedy swój przepiękny hymn uwielbienia „Magnificat”.

– W tym hymnie odkrywamy już zapowiedź tajemnicy dzisiejszego dnia – zapowiedź wniebowzięcia Najświętszej Dziewicy. Wtedy, będąc u Elżbiety, Maryja nosi w sobie Dzieciątko Jezus. Ono jest w Niej. W Niej jest Bóg. Nie może być większej bliskości człowieka z Bogiem-Człowiekiem.

Metropolita podkreślił, że liczne pokolenia Polaków i krakowian błogosławią Maryję w świątyni, która jest Jej szczególnie poświęcona – w Bazylice Mariackiej. Dodał, że znajduje się w niej wiele przejawów czci, jakiej doznaje od wierzącego ludu. Są nimi koronowany 51 lat temu Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, a także ołtarz Wita Stwosza z głównymi zbawczymi tajemnicami Jej życia: Zaśnięciem, Wniebowzięciem, Ukoronowaniem. Jej chwałę objawiają również dwa dzwony – Królewski Tenebrat – „Ave Maria” z 1388 roku i Rycerski Półzygmunt – „Bogurodzica” z 1438 roku. Na pierwszym z nich, rozbrzmiewającym w niedziele i święta o 9.50, widnieje łaciński napis: „Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą. Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus”, a na drugim, wołającym krakowian na Apel Jasnogórski, możemy przeczytać: „Na mój głos pobożny przyjdź na pomoc ludowi [Twojemu], Maryjo. O Królu chwały, przybądź w pokoju. Maryjo, Matko łaski, Matko miłosierdzia, także i nas ochroń od wroga, [a] w godzinie śmierci przyjmij. Amen”.

Nawiązując do poświęcenia dzwonu „Św. Józef”, arcybiskup zauważył, że zdobi go napis: „Deus meus” – „Mój Bóg”, a samą swoją obecnością współbrzmi z dzwonami poświęconymi Maryi, tworząc z nimi harmonijny dialog. Jego dźwięk przypomina prawdę o świętym Józefie, który razem z Maryją uczestniczył w dziele zbawczym – przyjął Bogarodzicę do siebie i razem z Nią dzielił trudy i troski: w drodze do Betlejem, podczas narodzenia Chrystusa, w czasie ucieczki przed Herodem, w Nazarecie i podczas poszukiwań 12-letniego Zbawiciela.

– W Litanii do św. Józefa znajdujemy dwa typy wezwań, które mówią najpierw o tym, jak wspaniały jest św. Józef, a za tym idzie rola, jaką on spełniał wobec Maryi: – Józefie najwierniejszy, Oblubieńcze Bogarodzicy (…) a także Józefie najczystszy, Przeczysty Stróżu Dziewicy.

Metropolita zaznaczył, że bliskość Maryi i Józefa znajduje swoje przedłużenie w bijących sercach dzwonów, poświęconych Świętym Małżonkom.

– Wołanie tych dzwonów jest szczególne. Najpierw, skierowane jest do współczesnych – do tych, obok nas, znajdujących się na Rynku Głównym. Jest to wołanie o Bogu, który jest królem chwały, a dalej, jest to wołanie o Maryję – Bogarodzicę, pełną łaski, błogosławioną między niewiastami i Matkę miłosierdzia. Jest to wołanie o Józefie, Mężu Sprawiedliwym i Oblubieńcze Bogarodzicy.