Komunikat prasowy podaje, że podczas sesji roboczych przedstawiono 39 raportów krajowych na temat pytań zawartych w Dokumencie dla etapu kontynentalnego. Dyskusja była kontynuowana w pracy w grupach: podzieleni na 13 grup, uczestnicy kontynuowali refleksję „nad spostrzeżeniami, które rezonują, nad napięciami i rozbieżnościami, które się pojawiają, nad priorytetami i wezwaniami do działania, którymi należy się podzielić z innymi Kościołami”.

Komitet Redakcyjny przedstawił Zgromadzeniu projekt dokumentu końcowego. „Jest to dokument, który został zredagowany zgodnie ze wskazówkami i słowami zgromadzenia, a nie przygotowany z wyprzedzeniem, co sprawia, że jest to dokument wstępny i nadal podlega +poprawkom+ zgromadzenia oraz pewnym korektom redakcyjnym. Dokument, który został zatwierdzony przez Zgromadzenie, po wprowadzeniu żądanych zmian, zostanie zwrócony wszystkim uczestnikom w celu ewentualnej dalszej korekty, zanim zostanie przekazany do Sekretariatu Generalnego Synodu” – czytamy w komunikacie prasowym.

Wśród punktów opisanych przez dokument „znalazła się potrzeba pogłębienia teologii synodalności oraz potrzeba formacji do synodalności, która uwzględnia także znaki czasu”. Uczestnicy Zgromadzenia zaproponowali również, aby tego rodzaju spotkanie, które zgromadziło biskupów i świeckich, odbywało się regularnie, przynajmniej co dziesięć lat.

Od 10 do 12 lutego, w Pradze spotykać się będą tylko przewodniczący Konferencji Episkopatów, „aby kolegialnie dokonać przeglądu przeżytego wspólnie doświadczenia synodalnego”.

Publikujemy pełny tekst komunikatu prasowego:

Europejskie Zgromadzenie Kontynentalne: zalecenia końcowe

Pozdrowieniami abp. Gintarasa Grušasa, przewodniczącego Rady Konferencji Episkopatów Europy, zakończyła się pierwsza część Zgromadzenia Kontynentalnego Synodu, które odbywa się w Pradze od 5 do 12 lutego.

Były to cztery dni modlitwy i intensywnej pracy. W codziennej Mszy Świętej i w chwilach wspólnej modlitwy uczestnicy modlili się o pokój w Ukrainie, za ofiary trzęsienia ziemi w Turcji i Syrii, o jedność chrześcijan.

Towarzyszyła im, i będzie tak do niedzieli 12 lutego, cicha i nieustanna modlitwa wielu braci i sióstr życia kontemplacyjnego, w 180 klasztorach rozsianych po Europie.

Podczas sesji roboczych przedstawiono 39 raportów krajowych na temat pytań zawartych w Dokumencie dla etapu kontynentalnego; swobodna i spokojna dyskusja była kontynuowana w pracy w grupach: podzieleni na 13 grup, uczestnicy kontynuowali refleksję „nad spostrzeżeniami, które rezonują, nad napięciami i rozbieżnościami, które się pojawiają, nad priorytetami i wezwaniami do działania, którymi należy się podzielić z innymi Kościołami”. Z Pragą łączyło się również 270 uczestników online, delegatów krajowych Konferencji Episkopatów, podzielonych na 12 grup, którzy przedstawili Zgromadzeniu podsumowania swoich prac.

Wiele swobodnych wypowiedzi i zaproszonych gości złożyło się na prawdziwe doświadczenie synodalne: abp Grušas przypomniał, że „synodalność jest tematem naszego spotkania i myślę, że doświadczyliśmy owoców wzajemnego słuchania się. Doświadczyliśmy, że jesteśmy jedną rodziną, jednym Kościołem, świeckich, mężczyzn i kobiet, osób konsekrowanych i biskupów. I doświadczyliśmy, czym jest ta rodzina na poziomie europejskim”.

Komitet Redakcyjny przedstawił Zgromadzeniu projekt dokumentu końcowego. Jest to dokument, który został zredagowany zgodnie ze wskazówkami i słowami zgromadzenia, a nie przygotowany z wyprzedzeniem, co sprawia, że jest to dokument wstępny i nadal podlega „poprawkom” zgromadzenia oraz pewnym korektom redakcyjnym. Dokument, który został zatwierdzony przez Zgromadzenie, po wprowadzeniu żądanych zmian, zostanie zwrócony wszystkim uczestnikom w celu ewentualnej dalszej korekty, zanim zostanie przekazany do Sekretariatu Generalnego Synodu.

Wnioski zawarte w dokumencie, uzupełnione zgodnie ze wskazaniami Zgromadzenia, można uznać za pierwszy owoc pracy tych dni. Zostaną one przekazane w całości. Dokument ten może być rozpowszechniany w celu wspólnej refleksji.

Wśród punktów opisanych przez dokument znalazła się potrzeba pogłębienia teologii synodalności oraz potrzeba formacji do synodalności, która uwzględnia także znaki czasu. Jedną z mocnych propozycji zgromadzenia jest to, aby tego rodzaju spotkanie, które zgromadziło biskupów i świeckich, odbywało się w regularnych odstępach czasu, przynajmniej co dziesięć lat.

Od jutra, aż do 12 lutego, spotykać się będą tylko przewodniczący Konferencji Episkopatów, aby kolegialnie dokonać przeglądu przeżytego wspólnie doświadczenia synodalnego.

Praga, 9 lutego 2023 r.