Paweł Szuppe

Jan Paweł II był człowiekiem, który szczególnie umiłował młodzież. Jego słowa, skierowane do młodego pokolenia i troska o nie, przyczyniły się do nadania mu tytułu „papieża młodych", czego niejednokrotnie dawał wyraz podczas swoich licznych pielgrzymek oraz audiencji generalnych.

Otwiera różne perspektywy, projektuje całość życia. Dlatego każdy człowiek zadaje pytania o wartości, sens, prawdę, dobro i zło.

Papież podkreślał, że młodość ma być wzrastaniem, stopniowym gromadzeniem wszystkiego, co prawdziwe, dobre i piękne, nawet wtedy, gdy doczesność przynosi cierpienie, utratę bliskich, drogich osób oraz całe doświadczenie zła, jakie nieustannie odkrywa człowiek w świecie. Jest to również czas panowania nad własnymi słabościami, pokonywania przeszkód i trudów, nawiązywania nowych kontaktów. W ten sposób każda osoba wkracza na wielki obszar etyczno-wychowawczy. Przeżywanie młodości łączy się także z wykształceniem zmysłu krytycznego, umiejętnością rozróżniania wszystkiego, co ludzkie.

Obowiązkiem młodzieży jest uczestniczenie w prawdziwym postępie ludzkości, czyli ustanawianiu właściwych proporcji między „być" a „mieć", celem zbudowania cywilizacji miłości, opartej na sprawiedliwości i pokoju, których źródłem są zasady moralne.

Młodzi ludzie to nadzieja narodów, społeczeństw, Kościoła, od których zależy teraźniejszość i przyszłość. Ich życie musi opierać się na etycznym postępowaniu, tzn. braniu odpowiedzialności za własne postępowanie, zamiary, inicjatywy i intencje. Fundamentem moralności, decydującym o wartości ludzkich czynów, są przykazania. Zdrowe zasady stanowią podstawę dojrzałych sumień, pozwalających młodym być prawymi, wiarygodnymi, budzącymi zaufanie. Właściwie ukształtowana osobowość moralna jest najcenniejszym wkładem, jaki młode pokolenie może wnieść do rodziny, społeczeństwa, grupy zawodowej, działalności kulturalnej czy politycznej, wspólnoty Kościoła.

Młodzież stawia trudne pytania, na miarę czasów, w których żyje, dotyczące niesprawiedliwości społecznej, pogardy dla człowieka i podeptania jego praw oraz godności. Wyraża gotowość do walki z każdą formą wyzysku, fałszem, zakłamaniem, krzywdą, grzechem. W młodych sercach istnieje pragnienie autentycznego braterstwa wszystkich ludzi, poza podziałami, przeciwstawieniami, dyskryminacją. Człowiek realizuje własne człowieczeństwo przez umiejętność bezinteresownego „dawania siebie" innym, bycia dla drugich.

Przyszłość człowieka decyduje się w znacznej mierze na szlakach młodzieńczej miłości, będącej wielką przygodą, ale równocześnie poważnym zadaniem o wielkich wymaganiach. Nie można wpisywać w projekt życia treści zniekształconej, zubożonej i zafałszowanej. Miłość jest podstawą małżeństwa, rodziny, przyszłości, dlatego należy uczynić ją piękną, wielką, dojrzałą i odpowiedzialną. Tylko ten, kto umie bezwarunkowo kochać, aż do zapomnienia o sobie, realizuje w pełni swoje życie, zaświadczając o wartości swego ziemskiego istnienia.

Młodość to również czas odkrywania talentów, wchodzenia na drogę rozwoju ludzkiej aktywności, pracy, twórczości. Praca kształtuje osobowość, poniekąd ją tworzy. Stanowi dobro, ponieważ przez nią człowiek nie tylko przekształca przyrodę, by mu służyła, ale także odnajduje potwierdzenie swojego człowieczeństwa. Dla młodzieży oznacza naukę w szkole, gdzie mają nabywać sprawności intelektualnych, technicznych i praktycznych, które są przygotowaniem do pracy w wieku dojrzałym.

Niektórzy młodzi odczuwają pokusę ucieczki od odpowiedzialności w złudny świat alkoholizmu, narkotyków, przelotnych związków nie prowadzących do małżeństwa i założenia rodziny, obojętności, zwątpienia, cynizmu, przemocy, pornografii, żądzy władzy, posiadania. Stają się ofiarami różnych form zniewolenia. Temu stylowi życia, niezgodnego z chrześcijańskimi wartościami, należy przeciwstawiać wymagania oparte na sprawiedliwości, odpowiedzialności, solidarności i braterstwie. W ich sercach istnieje też naturalne pragnienie Boga, czasem ukryte pod maską obojętności czy wrogości.

W dzisiejszej rzeczywistości obserwuje się zatrucie idei i obyczajów, prowadzące ku unicestwieniu człowieka. Bezpośrednią tego przyczyną jest grzech, z którego powstaje kłamstwo. Ogromna część społeczeństwa podąża drogami, które wiodą do hedonizmu, rozwodów, przerywania ciąży, kontroli urodzeń przy pomocy antykoncepcji. Takie rozumienie życia zaprzecza prawu Bożemu i nauczaniu Kościoła. Młodzi powinni podążać wiernie za Chrystusem, tzn. realizować w praktyce orędzie Ewangelii, co wiąże się z zachowaniem czystości, ochroną życia, uznaniem nierozerwalności małżeństwa. Jan Paweł II nieustannie troszczył się o młodych, przestrzegając przed zasadzkami świata, który dąży do wypaczenia oraz wykorzystania ich zdecydowanych, usilnych poszukiwań szczęścia i sensu życia.

Papież prosił młodzież o wrażliwość na potrzeby wszystkich ludzi, szczególnie tych najbardziej potrzebujących, zwłaszcza chorych, biednych, prześladowanych, wyrzuconych na margines. Wzywał, by dostrzegała materialne oraz duchowe formy ubóstwa, na które cierpi ludzkość, a także przeciwdziałała złu w sposób konkretny, solidarny i radykalny. Zachęcał do poświęcenia się dla innych, bez oczekiwania na nagrodę.

Młodzi mają do wypełnienia konkretne zadanie, polegające na tworzeniu nowej cywilizacji życia, prawdy, wolności, sprawiedliwości, miłości, pojednania i pokoju. Drogą prowadzącą ku temu jest trwanie w Bogu, wierność wobec Jego zbawczego planu, wypełnianie obowiązków, szczera modlitwa, gotowość wyrzeczeń oraz uczciwość. Współczesny świat potrzebuje radości, służby, czystości, ofiarności, aby mogło powstać nowe społeczeństwo, sprawiedliwe, braterskie, chrześcijańskie.

Posłannictwo młodzieży polega na dawaniu świadectwa wiary, niesieniu nadziei, miłości, zapewnieniu przyszłym pokoleniom obecności w ich świecie takich wartości, jak pełna wolność religijna, poszanowanie osobowego wymiaru rozwoju, ochrona prawa człowieka do życia od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci, troska o rozwój rodziny i jej umocnienie, dowartościowanie kulturowych odrębności dla wzajemnego ubogacania się wszystkich ludzi, ochrona naturalnego środowiska. Uczeń Chrystusa nie stoi obok wydarzeń, ale czuje się zobowiązany przemieniać współczesny świat, by stawał się bardziej humanitarny. Niesie Ewangelię po krańce ziemi, służąc prawdziwemu wyzwoleniu oraz postępowi ludzkości.

Paweł Szuppe, teolog, religioznawca, katecheta, pracownik dominikańskiego Ośrodka Informacji o Nowych Ruchach Religijnych i Sektach.