Na początku Mszy św. głos zabrał ks. Grzegorz Szewczyk, który powitał wszystkich zebranych członków społeczności Politechniki Krakowskiej. – Wasza obecność tutaj jest wyrazem Waszej wiary i przywiązania do Kościoła. Bardzo wam za to dziękujemy, za poważne i dostojne pielęgnowanie tej ważnej tradycji. Gratulujemy wam tego pięknego świadectwa, nie tylko dzisiaj, ale w ciągu całego roku, bo z doświadczenia wiem, jak wielu profesorów i studentów nawiedza tę świątynię w drodze na uczelnię – powiedział.

Metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski skierował do zebranych list, w którym przypomniał słowa św. Jana Pawła II, który w Częstochowie zwracał uwagę, że wiedza nie może być traktowana instrumentalnie, lecz ma służyć rozwojowi człowieka. – „Niech nowy rok akademicki będzie dla wszystkich tworzących Politechnikę Krakowską im. Tadeusza Kościuszki okazją do szacunku i solidarności, niech staje się bramą do pokoju i harmonijnego współistnienia” – napisał abp Marek Jędraszewski.

W homilii ks. Grzegorz Kotala powiedział, że patrząc na akademicki pochód można odwołać się do słów proroka Zachariasza: „Ja także idę”. Wielu studentów, którzy będą dziś dołączeni do akademickiej wspólnoty Krakowskiej wyraża dziś właśnie to pragnienie. – Dziękujemy dziś Bogu za to “Ja także idę”, za to pragnienie przylgnięcia, które mogliście obserwować u wielu młodych – podkreślił kanclerz. Zauważył, że ta chęć podążania pochodzi z najgłębszych pokładów serca, gdzie tylko Bóg ma wgląd. – “Ja także idę” jest w człowieku zawsze Boże. To Stwórca nas uzdolnił do tego, że możemy w sercu rozmyślać, a potem decydować, by przylgnąć do osób wśród których będziemy czuć się dobrze – zauważył kanclerz. Stwierdził, że podobna chęć podążania za społecznością akademicką charakteryzowała także tych, którzy do niej kiedyś należeli. To Bóg uzdalnia do podejmowania przemyślanych, ugruntowanych decyzji.

Ks. Grzegorz Kotala przypomniał fragment Ewangelii, w którym Chrystusa nie przyjęto w jednym z samarytańskich miasteczek. Jezus wobec tego okazał wielka cierpliwość i zdecydował się poczekać na moment, gdy ludzie go przyjmą. Podobnie także czasem trzeba poczekać cierpliwie na to, gdy z upływem lat ktoś przekona się, że chciałby podążać ze wspólnotą akademicką Politechniki Krakowskiej. – Nie ma wspólnoty akademickiej bez Bożych darów i płynącego z serca „ja także idę”, bo to Bóg nas uzdolnił do wielkich, ważkich decyzji – podkreślił kanclerz.

– Dziękujemy Bogu za wielkie wartości, które ukształtował w naszych sercach i które wpływają na rozkwit waszej wspólnoty. Kościół Krakowski i ksiądz arcybiskup bardzo poważa to wszystko, co się rodzi najwznioślejszego na łonie waszej uczelni, tego profesjonalnego i duchowego. Wszystko to dał Bóg i to sprawia, że będziemy rozkwitać, zachwycając pochodem uczelnianym kolejne pokolenia – zakończył ks. Grzegorz Kotala.