Patriotyzm
Jak zginął „Grot”?
Okoliczności śmierci generała Stefana Roweckiego będą tematem nowego cyklu spotkań Klubu Historycznego im. „Grota”.
Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie zaprasza na spotkanie, którego tematem będą Okoliczności śmierci generała Stefana Roweckiego "Grota". Klub reaktywuje swoją działalność po dłuższej przerwie i zacznie od przypomnienia sylwetki swojego patrona. Prelegentem będzie dr Witold Pronobis, polski historyk od lat mieszkający w Berlinie, autor wydanej w 2014 r. książki Generał Grot. Kulisy zdrady i śmierci. Będzie to więc rzadka okazja posłuchać o jego najnowszych ustaleniach, dotyczących śmierci gen. Roweckiego.
Wykład odbędzie się 8 marca o godz. 18.00 w "Przystanku Historia" przy ul. Dunajewskiego 8.
* * *
Stefan Paweł Rowecki ps. Grot (1895–1944), legionista, generał dywizji WP, Dowódca AK. Urodzony w Piotrowie Trybunalskim. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. We IX 1939 dowodził Warszawską Brygadą Pancerno-Motorową, 18-20 IX walczył pod Tomaszowem Lubelskim. Uniknął niemieckiej niewoli i przedostał się do Warszawy, angażując się w pracę konspiracyjną. W X 1939 został mianowany zastępcą Komendanta Głównego i szefem sztabu Służby Zwycięstwu Polski. Od I 1940 komendant Obszaru Warszawa Związku Walki Zbrojnej, a faktycznie całego obszaru okupacji niemieckiej. Wiosną 1940 r. utworzył Związek Odwetu (przekształcony w XI 1942 w „Kedyw” - Kierownictwo Dywersji). Współtworzył zasady i metody działania propagandy, kierował organizacją łączności i wywiadu oraz przygotowywał plany powstania powszechnego. Awansowany do stopnia generała brygady przez Naczelnego Wodza gen. Sikorskiego, w VI 1940 został Komendantem Głównym ZWZ. Pod koniec 1941 polecił zorganizować „Wachlarz” – specjalną strukturę do prowadzenia dywersji na zapleczu frontu wschodniego. Przeorganizował ZWZ w AK. Doprowadził do scalenia z nią większości wojskowych struktur konspiracyjnych. 30 VI 1943 został przez zdrajców wydany w ręce gestapo i aresztowany. Przewieziony do centrali gestapo w Berlinie, a później osadzony w więzieniu Zellenbau w obozie Sachsenhausen. Zamordowany tam w VIII 1944, po wybuchu powstania warszawskiego. Odznaczony m.in.: Orderem Orła Białego, Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari, Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości z Mieczami.