Być wolnym, to wedle programu Chrystusa i Jego królestwa nie życie, ale trud, trud wolności. Za cenę tego trudu człowiek nie rozprasza, ale razem z Chrystusem zgromadza i zbiera. Za cenę tego trudu człowiek osiąga też w sobie samym ową jedność, która jest jednością Królestwa Bożego. 

Drodzy moi przyjaciele, taka jedność jest waszym szczególnym zadaniem. Jeśli nie macie ulec, nie macie się poddać jedności tego innego programu, który stara się realizować w świecie, w ludzkości, w naszym pokoleniu, w każdym z nas. Ten, którego Pismo Święte nazywa także Ojcem kłamstwa.

Nauczcie się myśleć, mówić i działać wedle zasad ewangelicznej prostoty i jasności. Tak –  tak, nie –  nie. Nauczcie się nazywać białe –  białym, a czarne –  czarnym. Zło –  złem, a dobro –  dobrem. Nauczcie się nazywać grzech –  grzechem, a nie wyzwoleniem i postępem. Choćby cała moda i propaganda były temu przeciwne. Poprzez taką prostotę i jasność buduje się jedność Królestwa Bożego. A jedność ta jest zarazem dojrzałą jednością wewnętrzną każdego człowieka. Jest fundamentem jedności małżeństw i rodzin. Jest siłą społeczeństw, które chyba już czują. Już coraz lepiej czują, jak usiłuje się je rozbić i rozłożyć od wewnątrz, nazywając zło dobrem, a grzech wyrazem postępu i wyzwolenia.

(fragment homilii do młodzieży uniwersyteckiej, Watykan 26.03.1981)