Cel pielgrzymki: Jubileuszowa pielgrzymka Jana Pawła II do miejsc związanych z historią zbawienia, wiodła przez Jordanię, Izrael oraz Autonomię Palestyńską. Podążając śladami patriarchów: Abrahama, Izaaka i Jakuba oraz Mojżesza, przewodnika narodu wybranego w wędrówce przez pustynię do Ziemi Obiecanej, Jan Paweł II przybył na ziemię naznaczoną obecnością Jezusa Chrystusa. Na ziemię skąd Jego apostołowie wyruszyli na cały świat, aby głosić Dobrą Nowinę o zbawieniu. Jordania 20 – 21 III Najważniejsze wydarzenie: Po ceremonii powitalnej Jan Paweł II udał się do sanktuarium Mojżesza na górze Nebo, skąd według tradycji Mojżesz oglądał po czterdziestoletniej wędrówce przez pustynię Ziemię Obiecaną. Po krótkiej modlitwie, papież zwiedził wykopaliska archeologiczne potwierdzające znaczenie góry Nebo dla wspólnot wczesnochrześcijańskich. Przed sanktuarium papież zasadził i pobłogosławił drzewko oliwne jako znak pokoju. Następnie Jan Paweł II spotkał się z królem Jordanii Abdullahem II bin Al-Husseinem i jego małżonką królową Ranią. W kolejnym dniu, papież celebrował Mszę św. na stadionie w Ammanie podczas której 2 tys. dzieci ubranych w białe tuniki, przyjęły I Komunię św. Nad tronem papieskim umieszczony został obraz przedstawiający uwiezionego św. Jana Chrzciciela, patrona Jordanii. Papież nawiązując do posłannictwa św. Jana Chrzciciela pobłogosławił wodę zaczerpniętą z Jordanu, rzeki w której został ochrzczony Jezus i zanurzając w tej wodzie gałązki oliwne pokropił zebranych. Następnie Ojciec Święty udał się do doliny Wadi Al.-Kharrar, miejsca gdzie według tradycji św. Jan udzielał w wodach Jordanu chrztu. Późnym popołudniem papież udał się do Izraela. Izrael i Autonomia Palestyńska 21 – 26 III Najważniejsze wydarzenie: W Izraelu Jan Paweł II rozpoczął swe pielgrzymowanie od nawiedzenia Betlejem, miejsca narodzenia Jezusa. Na Manger Square, placu przed bazyliką Narodzenia, Jan Paweł II celebrował Mszę św. według formularza o Narodzeniu Pańskim. Mszę tę sprawowali także arcybiskupi i biskupi z okolicznych krajów, ojcowie franciszkanie, liczni księża z parafii rozsianych po całej Ziemi Świętej, przedstawiciele Kościołów prawosławnych: greckiego, ormiańskiego, koptyjskiego, etiopskiego, syryjskiego, rosyjskiego oraz przedstawiciele wspólnot anglikańskich, luterańskich. Przed udzieleniem błogosławieństwa Jan Paweł II wręczył wiernym Kościoła katolickiego w Ziemi Świętej dokument Synodu pastoralnego. Po południu raz jeszcze Jan Paweł II udał się na prywatną modlitwę do bazyliki Narodzenia Pańskiego. Następnie pojechał do położonego w pobliżu Betlejem obozu dla uchodźców palestyńskich w Deheisheh. W tego typu obozach żyje od 3 do 4 mln Palestyńczyków zmuszonych do opuszczenia swoich domów w wyniku konfliktu izraelsko-palestyńskiego. W przemówieniu skierowanym do nich Jan Paweł II podkreślił konieczność przestrzegania prawa każdego narodu do własnej ziemi. Następnego dnia, 23 III Jan Paweł II udał się do Wieczernika, gdzie w języku włoskim, francuskim oraz łacińskim celebrował Mszę św. Po Mszy w Wieczerniku, w miejscu ustanowienia sakramentu Eucharystii i kapłaństwa, Jan Paweł II podpisał List do kapłanów na Wielki Czwartek Jubileuszowego Roku 2000. Tego dnia papież spotkał się z Naczelnymi Rabinami Izraela: Rabinem aszkenazyjskim (rytu zachodniego) Meirem Lau oraz z Rabinem sefardyjskim (rytu wschodniego) Mordechajem Bakshi-Doronem. Na pamiątkę tego spotkania Rabini wręczyli Janowi Pawłowi II starożytną kopię Starego Testamentu, odczytując na głos dedykację: Błogosławione niech będzie Twoje przybycie i błogosławiony niech będzie powrót”. Papież także tego dnia nawiedził Instytut Pamięci „Yad Vashem”, miejsce upamiętniające zagładę 6 mln Żydów podczas II wojny światowej. Ceremonia miała miejsce w tzw. krypcie pamiątek, gdzie zawsze panuje półmrok rozświetlony wiecznie płonącym zniczem. Jan Paweł II, podsycił płomień dolewając do znicza oliwy, przez co rozświetlił wypisane na podłodze nazwy obozów zagłady oraz urny z prochami ofiar. Chór śpiewał skomponowaną przez dzieci przejmującą kantatę. Przed zniczem papież złożył wieniec kwiatów. W ceremonii tej wzięły udział osoby, które przeszły przez gehennę nazistowskich obozów. Obecny był m. in. Jerzy Kluger, przyjaciel Ojca Świętego ze szkolnych lat oraz wadowiczanka, Edith Tzirer. Na zakończeni wizyty Jan Paweł II wpisał się do księgi honorowych gości „Yad Vashem”. Po południu papież udał się do Papieskiego Instytutu „Notre Dame”, będącego ośrodkiem dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego, gdzie spotkał się z przedstawicielami religii chrześcijańskich, żydowskich oraz muzułmańskich. Na zakończenie międzyreligijnego zgromadzenia Jan Paweł II zasadził drzewko oliwne, będące symbolem pokoju i pojednania. W piątek, 24 III papież nawiedził biblijne miasto Korozain i następnie udał się na Górę Błogosławieństw. Tam sprawował Mszę św. według rytu rzymskiego. Wpleciono jednak wiele elementów z obrządków wschodnich: maronickiego, grecko-katolickiego, bizantyjskiego, syryjsko-antiocheńskiego. Po zakończeniu Eucharystii Jan Paweł II pobłogosławił drzewka oliwne, które zasadzone zostały na Górze Błogosławieństw oraz poświęcił dzwon ofiarowany przez polski oddział sił pokojowych Narodów Zjednoczonych, przeznaczony do kaplicy na Wzgórzach Golan. Tego dnia, papież nawiedził także kościół „Rozmnożenia chleba” oraz kościół „Prymatu Piotra”. Jan Paweł II ucałował tzw. „Skałę Prymatu” oraz przez chwilę kontemplował z okien Jezioro Galilejskie. Wieczorem papież dotarł do „Domu Piotra” w Kafarnaum. W uroczystość Zwiastowania Pańskiego, 25 III, Jan Paweł II pielgrzymował do Nazaretu. Nawiedził dolną część bazyliki Zwiastowania, gdzie znajduje się Grota Zwiastowania. Tam po chwili modlitwy na ołtarzu złożył złotą różę. Następnie papież przeszedł do górnej bazyliki, aby przewodniczyć Mszy św. Wieczorem papieski szlak prowadził do bazyliki i ogrodu Getsemani. Podczas modlitwy Jana Pawła II przy kamieniu, który według tradycji był świadkiem Jezusowej modlitwy na kilka godzin przed męką i śmiercią, panowała cisza i atmosfera modlitewnego zamyślenia. Z Getesmani Jan Paweł II udał się na spotkanie ekumeniczne z przedstawicielami Kościołów chrześcijańskich żyjących w Ziemi Świętej. Spotkanie to miało miejsce w siedzibie greckoprawosławnego Patriarchy Jerozolimy Diodora I. W ostatnim dniu swojej pielgrzymki Jan Paweł II udał się do Wielkiego Maftiego Jerozolimy i Ziemi Świętej szejka Akrama Sabriego. Na to spotkanie przybyli także przywódcy muzułmańscy oraz przedstawiciele władz palestyńskich. Następnie papież pojechał pod tzw. „ścianę płaczu”, czyli pod mur otaczający od strony zachodniej miejsce, gdzie dawniej wznosiła się świątynia jerozolimska. Jana Pawła II serdecznymi słowami przywitał izraelski minister ds. diaspory rabin Michaela Melkiora. Następnie Jan Paweł II ku zaskoczeniu wielu, podszedł do muru świątynnego, aby między kamienie włożyć kartkę, na której napisana była modlitwa o dar braterstwa z narodem wybranym i prośba o wybaczenie win chrześcijan wobec synów Abrahama. Następnie papież udał się do ormiańskiej katedry prawosławnej św. Jakuba, gdzie modlił się przy grobie pierwszego biskupa Jerozolimy. Papież spotkał się też z ormiańskim Patriarchą prawosławnym Torkomą II Manoogiana. Kolejnym etapem papieskiej pielgrzymki było nawiedzenie bazyliki Grobu Świętego. Jan Paweł II najpierw poszedł do „Skały Namaszczenia”, a następnie przy śpiewie „Te Deum” wszedł do grobu Pańskiego. Eucharystia zwieńczająca całą pielgrzymkę do Ziemi Świętej została celebrowana w kaplicy ukazania się Chrystusa Zmartwychwstałego. Następnie papież wraz z patriarchatami i biskupami udał się do siedziby łacińskiego patriarchatu Jerozolimy na wspólny obiad. Wracając do delegatury apostolskiej, Jan Paweł II nieoczekiwanie poprosił o zatrzymanie się przed bazyliką Grobu Pańskiego. Był to ostatni przystanek na drodze papieskiego pielgrzymowania. Wszedł po stromych schodach do kaplicy ukrzyżowania Chrystusa i pozostał tam na modlitwie. Po powrocie do Watykanu, 2 kwietnia, przed modlitwą Anioł Pański, podczas rozważania Jan Paweł II mówił: „’Raduj się Jerozolimo’… Ja także doświadczyłem w minionych dniach radości pielgrzymowania z Rzymu do Ziemi Świętej, przerzucając most między dwoma biegunami Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 – Rzymem i Jerozolimą. Tak wielka łaska budzi w moim sercu głęboką radość duchową, za którą nieustannie dziękuję Bogu. Jestem też wdzięczny wszystkim, którzy towarzyszyli mi modlitwą. W tamtych chwilach i miejscach czułem, że jest przy mnie cały Kościół”. (Opracowane na podstawie polskiego wydania L’Osservatore Romano 5 (223) 2000, s. 8 – 42)   źródło: www.janpawel2.pl