Arcybiskup w homilii powiedział, że Chrystus w Wieczerniku wskazywał dramatycznie na przyszłość i wielką rolę Ducha Świętego, który dopełni dzieła zbawienia. „On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie” – powiedział Zbawiciel, ponieważ wiedział, że nie wszyscy uwierzą w Jego zmartwychwstanie. Dziełem Ducha Świętego jest także przekonanie ludzi o sprawiedliwości, odnoszącej się do Trójcy Przenajświętszej, ponieważ Syn Boży otoczył Ojca chwałą, wypełniając Jego dzieło. Trzecim dziełem jest przekonanie ludzkości o sądzie i w tym kontekście metropolita krakowski przyznał, że współczesny świat żyje, jakby Boga nie było, odrzucając prawdę o grzechu, lekceważąc Bożą sprawiedliwość oraz wizję ostatecznego sądu. Odwołując się do słów Dostojewskiego, metropolita krakowski podkreślił, że „jeżeli Boga nie ma, to wszystko jest dozwolone” i stwierdził, że budzi to coraz większe przerażenie, ponieważ w tym ujęciu wolność staje się absolutem.

W opozycji do tej wizji świata abp Marek Jędraszewski zacytował drugą część wielkiego poematu św. Jana Pawła II „Tryptyk Rzymski”. W części „Medytacja nad Księgą Rodzaju” papież mówi, że jest Bóg-Stwórca, który powołuje do istnienia z nicości i jest pierwszym Widzącym. Podmiot liryczny poematu stoi u progu Kaplicy Sykstyńskiej i podziwia freski Michała Anioła, prezentując trzy odsłony ich postrzegania. Na suficie zaprezentowana jest w sposób genialny wizja stworzenia świata. Ze ścian przemawia początek, który wyłonił się z niebytu, posłuszny Stwórcy, a ze ściany, na której umieszczono wizję Sądu Ostatecznego, potężnie przemawia kres. Trzecią odsłoną jest synteza dziejów całej ludzkości, ponieważ Wszechświat wyłonił się ze Słowa i do Słowa powraca. „W samym centrum Sykstyny artysta ten niewidzialny/ kres wyraził/ w widzialnym dramacie Sądu — / I ten niewidzialny kres stał się widzialny jakby szczyt/ przejrzystości: / omnia nuda et aperta ante oculos Eius!/ Słowa zapisane u Mateusza, tutaj zamienione w malarską wizję: / «Pójdźcie błogosławieni… idźcie przeklęci»” — pisał papież.

Abp Marek Jędraszewski podkreślił, że Katedra Wawelska jest niezwykłym miejscem, w którym na zasadzie analogii można przeżyć to, co przeżywał św. Jan Paweł II, stojąc u progu Kaplicy Sykstyńskiej. – Wystarczy iść pielgrzymim, szczególnie niezwykłym szlakiem pielgrzyma, od grobu do grobu naszych władców, królów, świętych, biskupów, dowódców wojskowych, marszałków, prezydenta – powiedział. – Wiemy prawdą chrześcijańskiej wiary, otwarci na te moce Ducha Świętego, który przyszedł, aby nas przekonać i o grzechu, i o sprawiedliwości, i o sądzie, że przecież to miejsce jest miejscem, z którego powstaną ku chwale ostatecznej. Patrząc na ich przemijanie, na ich dokonania, na ich także niekiedy osobiste tragedie, uczymy się, jak żyć – dodał i w tym kontekście nawiązał do czytania z Dziejów Apostolskich, w którym strażnik zapytał, co ma uczynić, by zostać zbawionym. Św. Paweł odpowiedział, że ma uwierzyć, by zbawić siebie i swą rodzinę. Strażnik przyjął chrzest i wprowadził apostołów do swego domu, by razem z nimi się radować z wiary. – Radość z tego, że wierząc w Boga, naraz hierarchia wszystkich wartości jakżeż przeciwnie się porządkuje. Jakżeż jednoznacznie odsłania się kres naszego ziemskiego pielgrzymowania. Jak bardzo jasno wiemy, jak myśleć, jak działać dla dobra wspólnego, ale także osobistego. Jak najlepiej służyć Ojczyźnie, uczelni, najbliższym sobie – zaznaczył metropolita.

Arcybiskup wskazał także na krzyż św. Jadwigi, który od wieków jest otaczany szczególną czcią. Wspaniała tradycja mówi, że gdy w dramatycznym momencie swego życia św. Jadwiga stanęła przed trudnym wyborem, Jezus powiedział do niej z tego krzyża „Czyń to, co widzisz”. – Św. Jadwiga działała, widząc oczyma rozświetlonymi przez Ducha Świętego. To, drodzy siostry i bracia, jakżeż wspaniałe przesłanie nie tylko na dzisiejszy dzień, nie tylko, by w świetle tego patrzenia spojrzeć na minione sto lat działalności i życia Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, ale bardziej jeszcze na jego przyszłość – podkreślił na zakończenie.