Nawiązując do podwójnego jubileuszu parafii w Sułkowicach – konsekracji kościoła oraz ołtarza, kard. Stanisław Dziwisz w czasie homilii odwołał się do modlitwy Salomona z okazji poświęcenia świątyni jerozolimskiej. – Boży majestat od zawsze wymykał się ludzkim wyobrażeniom i zdolnościom. Potęga Wszechmogącego onieśmielała człowieka dźwigającego ciężar własnej grzeszności, a zarazem noszącego w sobie pragnienie powrotu do przymierza zerwanego winą pierwszych rodziców – mówił zaznaczając, że „przełomem” stało się wcielenie Syna Bożego: narodziny Jezusa Chrystusa.

– Bóg wyszedł ku udręczonej ludzkości i rzeczywiście zamieszkał na ziemi – dodawał metropolita krakowski senior zwracając uwagę, że obrazem tego umiłowania człowieka przez Boga jest wizerunek Najświętszego Serca Pana Jezusa. Towarzyszy on wspólnocie parafialnej w Sułkowicach, której kościół nosi to właśnie wezwanie. „Serce przebite na krzyżu – Serce Syna Jednorodzonego – jest dojrzałym owocem tej odwiecznej miłości Boga do człowieka” – kardynał przywołał słowa św. Jana Pawła II wypowiedziane we Włocławku 7 czerwca 1991 roku.

Wieloletni osobisty sekretarz Ojca Świętego przypomniał, że Karol Wojtyła miał szczególne nabożeństwo do Serca Jezusowego. Jeszcze w młodości całkowicie oddał się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. – Tekst tego aktu, spisany na kilku małych karteczkach, św. Jan Paweł II do końca swoich dni nosił przy sobie w małym relikwiarzyku świętej Teresy od Dzieciątka Jezus – opowiadał kard. Stanisław Dziwisz. Przypomniał także o wizytacji kanoniczej kard. Karola Wojtyły w Sułkowicach w kwietniu 1978 roku. – Idziemy zatem wciąż śladami wyznaczonymi przez naszego patrona i orędownika, który jako pasterz Kościoła krakowskiego i powszechnego nie szczędził sił w przybliżaniu wszystkich ludzi do niewyczerpanego źródła Bożej miłości – mówił osobisty sekretarz papieża Polaka.

Kardynał wspominał też historię parafii w Sułkowicach i budowę nowego kościoła, który został poświęcony sześćdziesiąt lat temu. – Myślimy z wdzięcznością o duszpasterzach i parafianach Sułkowic, którzy jeszcze przed wybuchem II wojny światowej powzięli zamiar budowy większego kościoła i podjęli pierwsze prace. Objęły one prawie trzydzieści lat wspólnego wysiłku w niełatwych dla naszej Ojczyzny czasach. Uwieńczyła je konsekracja tej świątyni dokonana 8 listopada 1964 roku przez bp. Juliana Groblickiego w imieniu ówczesnego metropolity krakowskiego, abp. Karola Wojtyły – mówił metropolita senior, który pół wieku po tym historycznym wydarzeniu osobiście poświęcił nowy ołtarz. – Dzisiaj staję przy nim razem z wami, dziękując Najświętszemu Sercu Pana Jezusa za wasze świadectwo wiary i przywiązania do Kościoła – zapewniał kardynał.

Podziękował też za obecność kapłanów pochodzących z sułkowickiej parafii i modlił się o nowe powołania do służby Bożej i życia konsekrowanego w Sułkowicach, w całym dekanacie i Archidiecezji Krakowskiej. – Złóżmy w Chrystusowym Sercu całą naszą nadzieję. Złóżmy w Nim całą naszą wdzięczność za niemal siedem wieków istnienia tej parafii, za obecną świątynię i ołtarz, z którego czerpiemy siłę na drodze do zbawienia – mówił na zakończenie kard. Stanisław Dziwisz poświęcając Sercu Bożemu całą parafialną rodzinę w Sułkowicach – duszpasterzy, rodziny i samotnych, młodych i w podeszłym wieku, zdrowych i chorych. – Umocnij wszystkich Twoją obecnością. Niech przyjdzie Twoje królestwo, o Serce dobroci i miłości pełne! – modlił się.

Parafia w Sułkowicach wymieniana jest w spisie dotyczącym świętopietrza z 1325 r. Kamienny kościół wybudowano w 1618 r. po pożarze wcześniejszego, drewnianego. W latach 30. XX w. zawiązał się komitet budowy nowego kościoła pod przewodnictwem ks. kan. Józefa Grosa. W roku 1936 przystąpiono do wykopów pod fundamenty. Budowę, przerwaną w czasie II wojny światowej, wznowiono w 1949 r. W roku 1964 bp Julian Groblicki dokonał konsekracji nowego kościoła pw. Najświętszego Serca Jezusowego.