W homilii kard. Stanisław Dziwisz odwołał się do ewangelicznego obrazu winnego krzewu, który przedstawia wspólnotę życia Jezusa z Jego uczniami. – W Nim jest nasze życie i zbawienie. W Nim jest nasza jedyna nadzieja. Bez Niego marniejemy i usychamy, tak jak usycha gałązka odcięta od krzewu. Bez Niego, bez Jezusa, nie wiemy do końca, kim jesteśmy, po co żyjemy i dokąd zmierzamy – podkreślił.

– Zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boże, a więc zostaliśmy stworzeni do miłości, abyśmy z naszego życia uczynili dar dla Boga i bliźnich. Taki powinien być owoc naszego życia – mówił dalej, zaznaczając, że „miłość” jest słowem mocno nadużywanym we współczesnym świecie. Wskazał, że prawdziwa miłość musi przyjąć kształt służby Bogu i drugiemu człowiekowi. – Uczciwy rachunek sumienia uświadomi nam zawsze nasze braki, słabości i niewierności w zachowywaniu przykazania miłości Boga i bliźniego. Ta prawda nie powinna nas zniechęcać. Nie powinniśmy tracić odwagi. Jeżeli czasem czujemy się bezradni i zagubieni, jeżeli przytłacza nas ciężar winy, wspomnijmy zawsze na słowa, które dzisiaj usłyszeliśmy: „jeśli serce oskarża nas, to przecież Bóg jest większy niż nasze serca i zna wszystko” – dodał.

W drugiej części homilii kardynał wskazał na postać św. Jana Pawła II, który podczas swojego długiego pontyfikatu ubogacił Kościół osobistym świadectwem wiary, nauczaniem i świętością. – Nie dysponował żadną armią. Jego orężem było głoszenie prawdy o Bogu i człowieku, stworzonym na obraz Boży – prawdy o człowieku, dla zbawienia którego Syn Boży stał się człowiekiem, umarł i zmartwychwstał – mówił o Ojcu Świętym.

– Świadomi naszego życia z Jezusem Chrystusem i w Jezusie Chrystusie, naszej jedności z Nim na wzór latorośli wszczepionych w krzew winny, prośmy o dar świętości dla nas samych, abyśmy przynosili obfite owoce wiary, nadziei i miłości – zakończył.