Prace ekshumacyjne przeprowadzone zostały przez Komisję powołaną przez metropolitę krakowskiego abpa Marka Jędraszewskiego na czele z ks. dr. Andrzjem Scąbrem, kierownikiem Referatu Spraw Beatyfikacyjnych w Kurii Metropolitalnej w Krakowie. W skład Komisji weszli, m.in. lekarze biegli w dziedzinie anatomii i medycyny, technicy i duchowni. Obecna była również Przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia - m. Maria Estera Kapitan oraz postulator sprawy beatyfikacyjnej Czcigodnej Służebnicy Bożej - s. Immakulata Kraska.

Po dokonaniu rekognicji, czyli kanonicznego rozpoznania i przeprowadzeniu stosownych badań, z zachowaniem wszelkich wymogów Sanepidu i prawa cywilnego, doczesne szczątki Czcigodnej Służebnicy Bożej s. Emanueli Kalb złożone zostały do metalowej trumienki. Następnie, po zamknięciu i opatrzeniu lakową pieczęcią Kurii Metropolitalnej, trumienkę włożono do licującego z wystrojem kościoła sarkofagu.

Z tym niewielkim krakowskim kościołem, znajdującym się na skrzyżowaniu ulic Szpitalnej i św. Tomasza, Siostra Emanuela była w sposób szczególny związana. Tutaj rozpoczynała życie zakonne; tutaj przez dziesiątki lat modliła się, trwała na adoracji Najświętszego Sakramentu, wypraszając łaski i ofiarując swoje życie za zbawienie dusz; z tego miejsca odeszła do wieczności. Stąd też, zarówno Siostry jak i Wierni, wyrażają radość z faktu, że powróciła ona „do siebie" i że ułatwiony został dostęp do jej doczesnych szczątków wszystkim nawiedzającym kościół i pragnącym modlić się o łaski za jej wstawiennictwem.

Przeniesione do kościoła pw. św. Tomasza Ap. doczesne szczątki Czcigodnej Służebnicy Bożej, jeżeli uprosimy cud za jej przyczyną, z chwilą beatyfikacji staną się relikwiami i będą mogły być przedmiotem kultu publicznego w Kościele.

Prace ekshumacyjno-rekognicyjne zwieńczyła właśnie Eucharystia o rychłą beatyfikację s. Emanueli, której przewodniczył ks. Andrzej Scąber, a homilie wygłosił o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD, konsultor Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.

Siostra Emanuela Kalb była konwertytką z judaizmu. Urodziła się w rodzinie żydowskiej 26 sierpnia 1899 r. w Jarosławiu i miała na imię Chaje (Helena). Była najstarszą z sześciorga dzieci. W 1916 r. zmarła jej matka. Wkrótce potem Chaje zachorowała i w szpitalu zetknęła się z siostrami zakonnymi. Prowadziła z nimi długie rozmowy, dzięki którym zapoznała się bliżej z postacią Chrystusa, wierząc że On jest obiecanym Mesjaszem. Po wyzdrowieniu 18 stycznia 1919 r. przyjęła w katedrze przemyskiej chrzest wraz z imieniem Maria Magdalena. Zdobyła wykształcenie pedagogiczne w Krośnie i pracowała jako nauczycielka. W 1927 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego w Krakowie, otrzymując imię zakonne Emanuela; 29 października 1933 r. złożyła swoje śluby wieczyste. Pracowała jako nauczycielka w szkołach i przedszkolach prowadzonych przez siostry. Ciesząc się pełnym zaufaniem przełożonych, zajmowała odpowiedzialne stanowiska we wspólnocie zakonnej, jak mistrzyni nowicjatu, przełożona domu, sekretarka generalna. Prowadziła bardzo głębokie życie wewnętrzne i prowadziła dzienniczek duchowy. W 1941 r. złożyła akt ofiarowania za naród żydowski, „by poznał światło wiary, którym jest Chrystus". Modliła się również za kapłanów i w tej intencji ofiarowała swe cierpienia, m.in. utratę słuchu. Utrzymywała kontakt z o. Danielem Rufeisenem, karmelitą bosym, pochodzącym z rodziny żydowskiej z Żywiecczyzny. Od 1957 r. do końca życia przebywała w domu zakonnym przy ul. Szpitalnej 12 w Krakowie, pełniąc obowiązki bibliotekarki. Zmarła w opinii świętości w Krakowie, 18 stycznia 1986 r.

Wiosną 2001 r. kard. Franciszek Macharski otworzył w Krakowie jej proces beatyfikacyjny i 14 grudnia 2015 r. papież Franciszek ogłosił dekret o heroiczności jej cnót.

Chciejmy modlić się o cud, jakiego jeszcze brakuje do beatyfikacji tej Kandydatki na ołtarze. Zachęcajmy do tej modlitwy zwłaszcza tych, którzy zmagają się z cierpieniem, chorobą, rozmaitymi problemami. Niech dobry Bóg okaże im miłosierdzie za wstawiennictwem Siostry Emanueli.