W homilii arcybiskup wskazał na pochwałę pokory, wyrażoną w Piśmie Świętym. Te słowa mówią o pokorze w sensie najgłębszym, urzeczywistnionym przez Jezusa. Próbując zrozumieć posłannictwo Zbawiciela, św. Paweł zawarł w jednym ze swych listów niezwykły hymn o Jego pokorze, wyniszczeniu i chwale. Metropolita wskazał na dwa poziomy kenozy: wcielenie Syna Bożego i Jego męka oraz śmierć. „Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem – ku chwale Boga Ojca” – pisał Apostoł Narodów. Kluczem do zrozumienia tej kenozy są słowa Zbawiciela: „Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”. Chrystus mówił także, że jest Dobrym Pasterzem, który oddaje swe życie za owce. Św. Jan w swej Ewangelii zanotował, że Jezus: „do końca nas umiłował”.

W niezwykłe dzieło pokory, uniżenia i wyniesienia Jezusa wpisała się Maryja. Podczas zwiastowania anioł zwrócił się do niej: „kecharitomene, gratia plena” – „łaski pełna”. Matka Boża wobec anioła i św. Elżbiety nazywała samą siebie „Służebnicą”, okazując w ten sposób pokorę. Niepokalana była obecna przy swym Synu w najważniejszych momentach Jego życia i dostąpiła chwały wniebowzięcia. Tę prawdę jako dogmat ogłosił papież Pius XII, w konstytucja apostolska Munificentissimus Deus.

Słowa tego dokumentu potwierdzają wiarę ludu Bożego, który żyje na niegowickiej ziemi i oddaje hołd Maryi w jej niezwykłym wizerunku. Kolejne pokolenia klękały przed nim i oddawały cześć Matce Bożej. Wśród nich był Sługa Boży o. Anzelm Gądek OCD, który urodził się 24 lutego 1884 jako Maciej Gądek. W niemowlęctwie dzięki wstawiennictwu Maryi został uzdrowiony z choroby zagrażającej życiu. Był związany z kościołem w Niegowici: to tutaj przystąpił do sakramentu pokuty, przyjął pierwszą Komunię Świętą i był ministrantem. Jego matka, Salomea poświęcała każde swoje dziecko Maryi w niegowickim kościele. W 1901 r. Maciej wstąpił do Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w Czernej, k. Krakowa. Studiował w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim. W 1920 r. został przeorem klasztoru w Wadowicach, a w 1921 r. przy współudziale sł. B. Teresy Janiny Kierocińskiej założył zgromadzenie sióstr karmelitanek Dzieciątka Jezus. W 1925 r. powołano go do Rzymu, gdzie założył międzynarodowe Kolegium Karmelitów Bosych i przez prawie 20 lat był rektorem karmelitańskiej uczelni. Od 1929 do 1953 r. pracował dla Stolicy Apostolskiej. Zmarł w 1969 r., a jego proces beatyfikacyjny rozpoczęto w 2002 r. Arcybiskup zacytował słowa modlitwy Sługi Bożego o. Anzelma Gądka OCD do Matki Bożej.

Przywołał postać ks. Karola Wojtyły, który do parafii w Niegowici przybył jako wikariusz po studiach w Rzymie. W 1979 r. podczas uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny papież św. Jan Paweł II mówił, że w słowach „Magnificat” ujawnia się całe serce Maryi, które są jej duchowym testamentem. Podkreślał, że każdy człowiek powinien patrzeć na swoje życie i historię oczami Matki Bożej. – Słowa Maryi dają nam nową perspektywę życia. Perspektywę wiary wytrwałej i koherentnej, wiary, która jest światłem dla codziennego życia. Na dni niekiedy spokojne, a także często burzliwe i trudne. Wiara, która rozjaśnia, na koniec, ciemności śmierci każdego z nas – wskazywał Ojciec Święty.

– Jesteśmy przekonani, że św. Jan Paweł II, niegdyś ks. Karol Wojtyła, wikariusz w Niegowici, gdzie uczył się na godzinach modlitwy i adoracji miłości do Matki Bożej Wniebowziętej, jest dziś razem z Nią. Patrząc z wysokości nieba, mówi do nas: „Jestem szczęśliwy, przeżywając to święto ukoronowania Matki Bożej Niegowickiej razem z wami” – zauważył metropolita. Na zakończenie podkreślił, że słowa o uniżeniu i pokorze powinny stać się dla wszystkich chrześcijan programem życia.

Na zakończenie Mszy św. podziękowania arcybiskupowi złożyli przedstawiciele parafian, którzy powiedzieli jak wielkim kultem i miłością otoczony jest wizerunek Matki Bożej. Zapewnili także, że będą pielęgnować kult Maryi, by była czczona we wszystkich sercach.

Obraz Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej, znajdujący się w niegowickiej parafii, został ufundowany w 1610 r. przez ród Niewiarowskich herbu Półkozic. W 1761 r. wizerunek został cudownie ocalony z pożaru kościoła. W 1860 roku na obraz nałożono drewnianą, posrebrzaną sukienkę, a w 1918 roku srebrną jako wotum wdzięczności za odzyskanie niepodległości.