Celem dokumentu jest zachowanie, ochrona i wspieranie wielkiego dobra, jakim w życiu Kościoła katolickiego są wspólnoty i ruchy formacyjno-ewangelizacyjne, z jednoczesną troską, aby zachowały one integralny depozyt wiary Kościoła i działały w pełnej komunii z jego pasterzami.

Pierwsza część dokumentu przedstawia i wyjaśnia doktrynalne kryteria, na podstawie których wspólnota czy ruch formacyjno-ewangelizacyjny mogą być uznane za katolickie, czyli pozostające w komunii z Kościołem katolickim. Do podstawowych kryteriów doktrynalnych należą: pełne przyjęcie wiary Kościoła, właściwy stosunek do sakramentów świętych oraz uznanie sukcesji apostolskiej.

Część druga dokumentu wskazuje i omawia teologiczno-pastoralne kryteria prawidłowego funkcjonowania wspólnot pozostających w komunii z Kościołem powszechnym. Kryteria te wynikają z określonych w nicejsko-konstantynopolitańskim wyznaniu wiary przymiotów Kościoła jako jednego, świętego, powszechnego i apostolskiego oraz odwołują się do owoców Ducha Świętego wymienionych przez św. Pawła w Liście do Galatów (por. Ga 5,22-23). Do podstawowych kryteriów teologiczno-pastoralnych należą: budowanie jedności w różnorodności, dążenie do integralnie pojętej świętości, respektowanie powszechności i apostolskości Kościoła oraz otwartość na owoce Ducha Świętego (m.in. miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i opanowanie).