Święta Klara uwierzyła słowom Chrystusa i przed śmiercią powiedziała do swoich współsióstr: „Jeżeli szukacie krzyża Chrystusowego, weźcie moje serce: w nim znajdziecie cierpiącego Pana”. Augustianki zapamiętały to niezwykłe zdanie i po śmierci siostry Klary wyciągnęły serce z jej ciała. Jakież było ich zdziwienie, gdy znalazły w nim – ułożone z tkanek – symbole męki Pańskiej. 

„Wśród tych znaków znalazły się:

Krucyfiks wielkości kciuka. Głowa Ukrzyżowanego pochylona jest w kierunku prawego ramienia. Wyraźnie uformowany tułów jest biały, oprócz małej ranki z prawej strony – w kolorze siwoczerwonym. Biała tkanka przykrywa lędźwie Ukrzyżowanego.

Bicz stanowi twardy, białawy nerw, którego guzowate zakończenia tworzą rzemyki tego okrutnego narzędzia tortur. Pal stanowi okrągły biały nerw, twardy jak kamień, opleciony nerwem symbolizującym powróz, którym Chrystus był przymocowany do słupa.

Korona cierniowa ukształtowana z maleńkich, ostrych nerwów.

Trzy gwoździe utworzone z ciemnej włóknistej tkanki o wyjątkowej ostrości. Włócznię wyobraża nerw, natomiast gąbkę pojedynczy nerw przypominający trzcinę z małą kiścią, zakończeń nerwowych, podobną na czubku do gąbki” – czytamy w książce Tajemnice, cuda i osobliwości w życiu świętych (Joan Carroll Cruz).

To niezwykłe serce św. Klary umieszczone jest w popiersiu augustianki – można je oglądać pod kryształową pokrywą. W ikonografii żyjąca w średniowieczu augustianka przedstawiana jest z krzyżem, a jego dolna część przenika serce zakonnicy.