Zmarły w 1987 roku założyciel Ruchu Światło-Życie i twórca Krucjaty Wyzwolenia Człowieka ks. Franciszek Blachnicki został uhonorowany przez prezydenta Andrzeja Dudę najwyższym państwowym odznaczeniem – orderem Orła Białego. W niedzielnych uroczystościach przekazania orderu w Krościenku nad Dunajcem wzięli udział m.in. prezydent RP Andrzej Duda, minister Andrzej Dera, Zofia Romaszewska, Doradca Prezydenta RP, poseł Anna Paluch, senator Jan Hamerski, wicewojewoda Ryszard Pagacz, marszałek Witold Kozłowski, parlamentarzyści i samorządowcy. 

Order Orła Białego z rąk Prezydenta odebrali w Centrum Ekologii Integralnej Ruchu Światło–Życie moderator generalny ruchu światło życie ks. Marek Sędek i główna odpowiedzialna Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła Urszula Pohl.

- To wyjątkowy Order Orła Białego. Nie jest nadawany za zasługi dla Kościoła czy wiary, to odznaczenie za zasługi dla Rzeczypospolitej Polskiej. Księdzu Franciszkowi Blachnickiemu należy się za walkę o suwerenną Polskę. Był prześladowany przez komunistów, więziony, umieszczony na przymusowym leczeniu psychiatrycznym, a liczne akcje dezinformacyjne deprecjonowały ruch, który tworzył  - mówił prezydent Andrzej Duda. – Wierzę, że ten Order wesprze od strony państwowej dalsze funkcjonowanie nie tylko Ruchu Światło–Życie, ale i wszystkich form aktywności religijno–społecznej, które tworzył ks. Franciszek, bądź które są rozwinięciem jego idei – dodał prezydent.

- Ks. Franciszek Blachnicki to wyjątkowy kapłan, który obok papieża Jana Pawła II, prymasa Stefana Wyszyńskiego i księdza Jerzego Popiełuszki wywarł niebywały wpływ na historię Polski. Bardzo się cieszę, że w uznaniu jego zasług dla Rzeczpospolitej Polskiej został pośmiertnie uhonorowany najwyższym państwowym odznaczeniem – orderem Orła Białego - podkreśla marszałek Witold Kozłowski.

Ks. Franciszek Blachnicki był m.in. założycielem i duchowym ojcem Ruchu Światło-Życie, ruchu trzeźwości oraz wspólnoty życia konsekrowanego Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła. Był wieloletnim wykładowcą teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W czasie II wojny światowej walczył z okupantem niemieckim, trafił do KL Auschwitz. Po wojnie był represjonowany przez władze komunistyczne. Od lat pięćdziesiątych XX wieku do nagłej śmierci w 1987 roku w Carlsbergu w Niemczech był obiektem szykan i inwigilacji, które miały ograniczyć zasięg jego oddziaływania na polskie społeczeństwo.