Sergio i Domenica Bernardini, wieśniacy spod Modeny w północnych Włoszech zmarli kolejno w 1966 i 1971 r. Przez ponad pół wieku (52 lata) pożycia małżeńskiego wychowali dziesięcioro dzieci, z których ośmioro wybrało drogę życia zakonnego. Jedno z nich, kapucyn, to późniejszy arcybiskup Smyrny w Turcji. Mimo skromnej emerytury wdowa Bernardini pomagała finansowo klerykowi z Nigerii, który został tam później biskupem i był przewodniczącym episkopatu tego afrykańskiego kraju.

Ojciec Święty zatwierdził też głosowanie sesji zwyczajnej kardynałów i biskupów należących do wspomnianej dykasterii, opowiadające się za kanonizacją hiszpańskiego franciszkanina bł. Junipera Serry. Był on w XVIII wieku ewangelizatorem południowych terenów dzisiejszych Stanów Zjednoczonych, założycielem wielu tamtejszych miast, w tym San Francisco.

Pozostałe dekrety Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych dotyczą odpowiednio:

- cudów przypisywanych wstawiennictwu dwojga błogosławionych, włoskiego księdza założyciela żeńskiego zgromadzenia zakonnego i hiszpańskiej zakonnicy, oraz jednego sługi Bożego, włoskiego księdza z XVIII wieku;

- męczeństwa włoskiego misjonarza oblata i laotańskiego świeckiego katechisty, dokonanego w 1960 r. w Laosie przez komunistyczne Pathet Lao

- oraz heroiczności cnót jeszcze pięciu sług Bożych, w tym XIX-wiecznego biskupa z Urugwaju, chorwackiego franciszkanina o. Ante Antića, zmarłego w 1965 r. w Zagrzebiu w komunistycznej Jugosławii, dwóch Włoszek założycielek żeńskich zgromadzeń zakonnych i hiszpańskiej kapucynki.