Niestety trudno nie odnieść wrażenia, że zbyt wielu z nas nazbyt szybko uwierzyło, że to inni, nie my, zostają w domu, a skoro oni zostają, to my z tego skorzystamy. I tak parkingi wokół Lasu Wolskiego, popularnego wśród krakowian miejsca rekreacji zostały zapełnione. Niesieni zasadą „co nie zabronione, to dozwolone”, po częściowym zniesieniu obostrzeń, z dnia na dzień zaludniliśmy opustoszałe przez chwilę miejsca. Pamiętajmy jednak, że naprawdę dużo dobrego zrobimy, jeżeli już nawet nie mogąc wytrzymać w domu, poranieni konsekwencjami pandemii, przyjeżdżając w takie kojące ból egzystencji miejsce, zastosujemy podstawowe zasady bezpieczeństwa i w obecności innych zasłonimy twarz, mimo że maseczki nie zyskały naszej przychylności, a do tego nie pozwalają nam pełną piersią zaczerpnąć powietrza o wyjątkowych o tej porze roku właściwościach aromaterapeutycznych, dla którego to w końcu wchodzi się do lasu. Obserwacje z czwartkowego (23 IV) popołudnia niestety hamują optymizm i wiarę, że szybko „znów będzie normalnie”, bo wśród mijanych w środku tygodnia na leśnych alejach co najmniej dwustu osób zaledwie ułamek miał osłoniętą twarz maseczką, a przed nami jeszcze weekend. Czy to takie trudne przewidzieć, że w tak popularnych miejscach istnieje ryzyko grupowania się ludzi, którzy tak jak my, zapragną pełną piersią czerpać z dobrodziejstwa lasu? Choć zabrzmi to jak truizm, pamiętajmy, że za rok też będzie wiosna. Może warto doczekać tej chwili w zdrowiu i wrócić do lasu na dawnych zasadach?

PS. Czyż nie pięknie prezentuje się Las Wolski sam ze sobą? Czy wygląda jakby mu czegoś… kogoś brakowało?