Poniżej publikujemy pełną treść listu.
 

Umiłowani Siostry i Bracia!

Po raz kolejny w naszym życiu przeżywamy święta Bożego Narodzenia. Zgodnie z polską tradycją, spotkaliśmy się z naszymi bliskimi przy wigilijnym stole. Okazaliśmy wiele miłości nie tylko naszym domownikom i rodzinie, ale także tym, których spotkaliśmy przypadkowo. Wszystko to nabiera właściwego sensu dlatego, że tak Bóg umiłował świat, że swego Syna dał (J 3, 16-18). Chrystus przyszedł na ziemię właśnie z miłości do człowieka – po to, aby człowiek mógł na wieki żyć w miłości Boga.

Gdy dzisiaj w liturgii czcimy Świętą Rodzinę – Jezusa, Maryję i Józefa – jeszcze wyraźniej dostrzegamy swoje posłannictwo codziennej miłości w naszych rodzinach. Św. Jan Apostoł mówi do nas o tym, że mamy wierzyć w imię Syna Bożego Jezusa Chrystusa i miłować się wzajemnie (zob. 1 J 3, 24). Nie inaczej da się zrozumieć życie Najświętszej Rodziny oraz życie każdej rodziny, także w dzisiejszym świecie, jak tylko poprzez relację wzajemnej miłości. Każda matka, ojciec i każde dziecko – słowem wszyscy – jesteśmy powołani do miłości. Ona właśnie nadaje sens naszej codzienności i naszemu dążeniu do szczęśliwości wiecznej.

Skoro więc sensem wewnętrznego życia Najświętszej Rodziny, każdej rodziny i każdego człowieka jest miłość, rozważmy dzisiaj, co naprawdę kryje się za tym słowem. Bóg rodzi się człowiekiem z miłości do nas – i to bezwarunkowo. My zaś mamy na tę Jego miłość odpowiedzieć własną miłością. Miłość chrześcijańska jest wypełnieniem Bożego prawa (zob. Mk 12, 29-31; Rz 13, 10; Ga 5, 14-15),  ponieważ Przykazanie miłości Boga i bliźniego jest najważniejszym ze wszystkich przykazań (zob. Pwt 30, 16; Mk 12, 29-31). Czasem pytamy siebie, jak czynić miłość. Niekiedy wydaje nam się, że jest to niezwykle trudne. A przecież wyrazem miłości jest powiedzenie dobrego słowa swojej żonie czy mężowi, okazanie zainteresowania i wysłuchanie dzieci, znalezienie czasu dla ludzi starszych, zatrzymanie się nad osobami potrzebującymi pomocy. Obliczem miłości jest szacunek do każdego człowieka, objawiający się poprzez cierpliwość i szukanie wzajemnego pojednania.

Gdy ks. Stefan Wyszyński jako kapelan w Laskach widział z oddali płonącą podczas powstania Warszawę, nieoczekiwanie otrzymał od niej rodzaj przesłania
w postaci nadpalonej kartki, którą ze stolicy przywiał wiatr. Na kartce widniały słowa: Będziesz miłował. Wiemy, że stały się one dla niego programem dalszego jego życia, zwłaszcza jako wielkiego Prymasa Polski. Dzisiaj – także dla nas – stanowią one wyzwanie chwili: Będziesz miłował! Jak bowiem czytamy w Ewangelii św. Mateusza, kiedyś będziemy sądzeni z miłości, to znaczy z tego, czy w potrzebującym naszej pomocy drugim człowieku dostrzeżemy samego Jezusa (zob. Mt 25, 31-46). Dlatego zwłaszcza podczas tych Świąt prosimy nowo narodzonego Jezusa: otwórz nasze oczy na potrzeby i cierpienia braci, oświeć nas światłem Twego słowa, abyśmy pocieszali utrudzonych i uciśnionych, spraw, abyśmy z miłością podejmowali posługę wobec ubogich i cierpiących (zob. V Modlitwa Eucharystyczna).

Drodzy Siostry i Bracia!

Wydział Teologiczny UPJPII ma swoich studentów w: Krakowie, Katowicach Panewnikach, Lwowie, Przemyślu, Rzeszowie, Częstochowie, Kalwarii Zebrzydowskiej i Stadnikach. Ma także swoją sekcję w Tarnowie. We wszystkich tych miejscach studiują świeccy katolicy oraz przygotowujący się do kapłaństwa alumni. Do Wydziału Teologicznego afiliowanych jest czternaście seminariów duchownych kształcących obecnie 654 kleryków zakonnych i diecezjalnych, 220 studentów świeckich przygotowujemy do posługi katechetów czy też teologów w ogóle. To wielka okazja, by nie tylko świętować, ale otoczyć modlitewną troską wykładowców, obecnych studentów i absolwentów całego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, a zatem wszystkich, którzy będą światu głosić miłość Boga do człowieka. Dziękuję za Waszą troskę duchową i materialną o nasz Uniwersytet i bardzo proszę – nie ustawajcie w niej.

Życzmy sobie nawzajem umiejętności przekraczania granic, które niekiedy tworzą się między nami, abyśmy każdego dnia mogli wzbudzać w sobie i pielęgnować miłość do Boga i do drugiego człowieka. Im więcej będzie miłości w naszym codziennym życiu, tym więcej odrzucimy zatruwających nasze serca zła i nienawiści. Niech przesłanie Karola Wojtyły o tym, że Miłość (Boża) mi wszystko wyjaśniła, Miłość wszystko rozwiązała (zob. Pieśń o Bogu ukrytym) spełnia się w Waszej codzienności.

W dniu dzisiejszym, w którym w Archidiecezji Krakowskiej rozpoczyna się peregrynacja Ikony Świętej Rodziny, pozostaję wobec Was wszystkich z serdecznym darem modlitwy

prof. dr hab. Robert Tyrała, rektor UPJPII

Kraków, 26 grudnia 2021 roku

Najświętszej Rodziny – Jezusa, Maryi i Józefa, II dzień świąt Bożego Narodzenia