Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową od gałązek oliwnych, które słano przed Jezusem wjeżdżającym na osiołku do Jerozolimy, a które wydarzenia wspominane są w czasie liturgii tego dnia. Kościół wspomina ten wjazd we wszystkich Mszach świętych; przed Mszą główną odbywa się procesja lub uroczyste wejście. Na tę liturgię wierni przynoszą gałązki oliwne lub palmowe a w Polsce bardzo często witki wierzbowe albo tradycyjne palmy z barwionych traw i zbóż oraz suszonych kwiatów. Zwyczaj święcenia palm wprowadzono do liturgii w XI w.

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest także Niedzielą Męki Pańskiej, ponieważ w czasie Liturgii Słowa odczytuje się albo śpiewa z podziałem na role opis Męki Pańskiej wg zapisu jednego z ewangelistów synoptycznych.

Liturgia tego dnia ma podwójny charakter – wyraża radość z triumfalnego wjazdu do Jerozolimy i podkreśla męczeńską śmierć na krzyżu. Wyraża to także kolor szat liturgicznych. Nie używa się – tak jak w pozostałe niedziele Wielkiego Postu – koloru fioletowego, a czerwony. Jest to zarówno symbol męki jak i godności królewskiej – Chrystus jest Królem i podczas triumfalnego wjazdu do Jerozolimy, i także na tronie, jakim jest krzyż…

Niedziela Palmowa rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia w liturgii Kościoła.