Zwracając się do zebranych, przewodniczący uroczystościom metropolita krakowski podkreślił, że największym darem św. Jana Bożego dla Kościoła jest niezwykły charyzmat opieki nad chorymi. „Jako pierwszy w nowej formie zorganizował szpitalnictwo. Opiekował się także sierotami, ludźmi starymi, bezdomnymi, ubogimi i wędrowcami” – opisał sylwetkę świętego, wskazując, że współczucie stało się dla niego bodźcem do konkretnego działania.

Kardynał nauczał, że odczytana ewangeliczna opowieść o Miłosiernym Samarytaninie uczy wrażliwości na potrzebującego człowieka. "Miłosiernym Samarytaninem jest każdy człowiek, który zatrzymuje się przy cierpieniu drugiego człowieka. To zatrzymanie oznacza gotowość do pomocy. Jest otwarciem wewnętrznej dyspozycji serca, które przynagla człowieka do czynienia dobra” – mówił.

Hierarcha zachęcił do pielęgnowania wrażliwości serca na bliźniego. „Cierpienie, które pod tylu różnymi postaciami obecne jest w naszym ludzkim świecie, jest w nim obecne po to, aby wyzwalać w człowieku miłość – ów bezinteresowny dar z własnego ja na rzecz drugiego człowieka” – wskazywał.

Kardynał podziękował również za posługę braci bonifratrów na rzecz chorych, zwłaszcza w krakowskim przyklasztornym Szpital Zakonu Bonifratrów Św. Jana Grandego. „Dziękuję Bogu za to, że uczycie nas widzieć w chorych Chrystusa i służyć Mu w cierpiących i potrzebujących pomocy” – stwierdził.

„Dziękując dziś Bogu za charyzmat św. Jana Bożego i za wszystkich bonifratrów, chcemy prosić Boga na łaskę serca otwartego na cierpienia naszych bliźnich” – powiedział. Na zakończenie kard. Dziwisz powierzył obecnych Matce Bożej, Uzdrowieniu Chorych.

„Dzisiejsze wydarzenie wpisuje się bardzo w obchody Roku Miłosierdzia. Jest to zaszczyt i honor. Ale przede wszystkim jest to wielka radość i zadanie, gdyż to sanktuarium jest darem miłosierdzia dla chorych i cierpiących. Tych, którzy doświadczają bólu, cierpienia, samotności, a czasem opuszczenia” – ocenił o. Ambroży Maria Pietrzkiewicz OH, przeor krakowskiego konwentu bonifratrów.

Barokowa bonifraterska świątynia pw. Trójcy Przenajświętszej pochodzi z XVIII w. Głównym obrazem kościoła jest obecnie wizerunek św. Jana Bożego, założyciela zakonu bonifratrów, pochodzący z początku XIX w., przedstawiający go w całej postaci, przyklękającego, wpatrzonego w trzymany w ręce krucyfiks.

W dekrecie ustanawiającym sanktuarium wskazano, że wierni będą mogli uzyskać w nim odpust zupełny w uroczystość Najświętszej Trójcy, uroczystość św. Jana Bożego, a także raz w roku w dzień pielgrzymowania do sanktuarium. Kustoszem sanktuarium będzie każdorazowo rektor kościoła pw. Trójcy Przenajświętszej w Krakowie.