Poniżej pełna treść dekretu kard. Stanisława Dziwisza:

Kościół Sióstr Bernardynek w Krakowie przy ul. Poselskiej, w którym od początku istnienia tamtejszego klasztoru założonego w 1646 r. czczony jest słynący łaskami obraz św. Józefa, od wieków jest miejscem szczególnej czci Opiekuna Chrystusa i Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Przybywają do tego miejsca nie tylko mieszkańcy królewskiego Krakowa, lecz także pielgrzymki z kraju i z zagranicy. Pokładając ufność w przemożnym wstawiennictwie św. Józefa, dostrzegają w Nim wspaniały wzór dla podejmujących rozmaite powołania w Kościele: w życiu małżeńskim i rodzinnym, kontemplacyjnym, apostolskim, w różnych pracach i zadaniach, jakie Pan Bóg powierza człowiekowi do wypełnienia.

W tymże kościele św. Józefa szczególnej czci doznaje Pan Jezus w figurce Dzieciątka zwanego Koletańskim. Pochodzi ona z nieistniejącego już dziś klasztoru świętej Kolety i również od wieków otaczana jest wielką czcią i miłością, a modlitwy licznych wiernych zanoszone przed tym wizerunkiem Dzieciątka Jezus są przez Miłosiernego Boga łaskawie wysłuchiwane.

Uznając szczególne znaczenie tej świątyni, niniejszym, zgodnie z przepisem kan. 1230 Kodeksu Prawa Kanonicznego, ustanawiam

SANKTUARIUM DIECEZJALNE ŚW. JÓZEFA
W KOŚCIELE SIÓSTR BERNARDYNEK W KRAKOWIE.

Sanktuarium to, jako szczególne miejsce kultu i uzyskiwania Bożych łask cieszy się przywilejem możliwości uzyskania odpustu zupełnego przez wiernych, którzy nawiedzając to święte miejsce odmówią pobożnie Ojcze Nasz i Wierzę w następujących dniach: w uroczystość tytularną, czyli 19 marca, a także raz w roku, w dzień dowolnie wybrany przez każdego wiernego przybywającego do sanktuarium oraz ilekroć biorą udział w pielgrzymkach organizowanych grupowo (Enchiridion indulgentiarum, Concessio 33, § 4). Należy ponadto spełnić warunki zawsze wymagane do uzyskania odpustu zupełnego: sakramentalna spowiedź, przyjęcie Komunii Świętej, wykluczenie wszelkiego przywiązania do grzechu, nawet powszedniego oraz dowolna modlitwa w intencjach Ojca Świętego - mogą one także być wypełnione w dniach bliskich odwiedzin sanktuarium. (Enchiridion indulgentiarum, N. 20).

Kustoszem Sanktuarium ustanawiam każdorazowego rektora kościoła pw. św. Józefa. Kustoszowi, wraz z innymi duszpasterzami, zlecam troskę o to, by przybywający pielgrzymi mieli zapewniony obfitszy dostęp do środków zbawienia poprzez głoszenie słowa Bożego, odpowiednie ożywienie życia liturgicznego, zwłaszcza zaś przez sprawowanie Eucharystii i sakramentu pokuty oraz przez kultywowanie zatwierdzonych form pobożności.

W wypełnianiu swoich obowiązków kustosz będzie się kierował postanowieniami Kodeksu Prawa Kanonicznego i innych przepisów prawa, a także statutem sanktuarium, który opracuje i przedstawi do zatwierdzenia Arcybiskupowi Krakowskiemu.

Niech wierni przybywający do Sanktuarium doświadczają przemożnego wstawiennictwa Świętego Patrona, który troską swoją obejmował powierzone mu Dzieciątko Jezus i Jego Matkę. Niech doznają pociechy w strapieniach i przez ufną modlitwę wypraszają potrzebne łaski dla Ojca Świętego i Kościoła powszechnego, Arcybiskupa Krakowskiego wraz z Archidiecezją Krakowską i całej Ojczyzny.

Siostrom Bernardynkom, kapłanom posługującym w Sanktuarium, oraz wszystkim wiernym pobożnie je nawiedzającym, udzielam pasterskiego błogosławieństwa.