„Wędrując z nami jako pielgrzym nadziei, przewodnik i towarzysz drogi ku ostatecznemu celowi, do którego wszyscy jesteśmy powołani — Niebu, 21 kwietnia Roku Świętego 2025, o godzinie 7:35 rano, gdy światło Paschy oświetlało drugi dzień Oktawy, w Poniedziałek Wielkanocny, umiłowany Pasterz Kościoła Franciszek przeszedł z tego świata do Ojca. Cała wspólnota chrześcijańska, szczególnie ubodzy, oddawała chwałę Bogu za dar jego odważnej i wiernej służby Ewangelii i mistycznej Oblubienicy Chrystusa” – zaczyna się tekst dokumentu.

Jak jest przypomniane w akcie, „Franciszek był 266. Papieżem. Jorge Mario Bergoglio, wybrany na Papieża 13 marca 2013 roku, urodził się w Buenos Aires 17 grudnia 1936 roku jako syn emigrantów z Piemontu: jego ojciec Mario był księgowym i pracownikiem kolei, a matka, Regina Sivori, zajmowała się domem i wychowaniem pięciorga dzieci”.

Mianowany biskupem przez Jana Pawła II

„Ukończył szkołę techniczną jako chemik, lecz wybrał drogę kapłaństwa, początkowo wstępując do seminarium diecezjalnego, a 11 marca 1958 roku rozpoczynając nowicjat w Towarzystwie Jezusowym. Święcenia kapłańskie przyjął 13 grudnia 1969 roku z rąk arcybiskupa Ramóna José Castellano, a 22 kwietnia 1973 roku złożył śluby wieczyste w zakonie jezuitów” – napisano w Rogito.

Dokument informuje, że 31 lipca 1973 roku został mianowany prowincjałem jezuitów w Argentynie. 20 maja 1992 roku Jan Paweł II mianował go biskupem tytularnym Auca i biskupem pomocniczym Buenos Aires. Jako zawołanie biskupie, argentyński hierarcha wybrał słowa: Miserando atque eligendo. Po śmierci kardynała Quarracino, 28 lutego 1998 roku został arcybiskupem Buenos Aires i prymasem Argentyny. Został też mianowany ordynariuszem dla wiernych obrządków wschodnich oraz wielkim kanclerzem Katolickiego Uniwersytetu Argentyny.

Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej 21 lutego 2001 roku, przydzielając mu kościół tytularny św. Roberta Bellarmina w rzymskiej dzielnicy Parioli.

Prosty pasterz

„Był prostym i bardzo kochanym pasterzem swojej archidiecezji, przemierzającym jej zakątki także metrem i autobusami. Mieszkał w mieszkaniu i sam przygotowywał sobie kolację, bo czuł się jednym z ludzi” – czytamy w Rogito.

Dokument przypomina pierwsze momenty tuż po wyborze Bergoglio na papieża: „Przyjął imię Franciszek, gdyż — jak św. Franciszek z Asyżu — pragnął troszczyć się przede wszystkim o najuboższych na świecie. Z loggii błogosławieństw zwrócił się słowami: «Bracia i Siostry, dobry wieczór!  A teraz wyruszamy w drogę: Biskup i lud. W drogę Kościoła Rzymu, tego, który przewodzi w miłości wszystkim Kościołom, drogę braterstwa, miłości, wzajemnego zaufania.» A pochylając głowę, powiedział: «Proszę was, byście pomodlili się do Pana, by pobłogosławił mnie: o modlitwę ludu proszącego o błogosławieństwo dla swojego biskupa.» 19 marca, w uroczystość św. Józefa, oficjalnie rozpoczął swój Piotrowy urząd.

Bliski odrzuconym

Dokument podkreśla, że Franciszek był zawsze bliski „ostatnim i odrzuconym przez społeczeństwo, tuż po wyborze postanowił zamieszkać w Domu Świętej Marty, bo nie mógł żyć bez bliskości ludzi. Od pierwszego Wielkiego Czwartku chciał sprawować Mszę Wieczerzy Pańskiej poza Watykanem, odwiedzając więzienia, ośrodki dla niepełnosprawnych czy osób uzależnionych. Kapłanom zalecał gotowość do udzielania sakramentu miłosierdzia, odwagę opuszczania zakrystii w poszukiwaniu zagubionej owcy i trzymanie drzwi kościoła otwartych dla tych, którzy pragną spotkać oblicze Boga Ojca.”

Przypomina się zaangażowanie Franciszka w dialog z muzułmanami i przedstawicielami innych religii. „Miłość do najmniejszych, starszych i dzieci sprawiła, że zapoczątkował Światowe Dni Ubogich, Dziadków i Dzieci. Ustanowił także Niedzielę Słowa Bożego” – czytamy w dokumencie.

Papież synodalności

Bardziej niż którykolwiek z jego poprzedników rozszerzył Kolegium Kardynalskie, zwołując dziesięć konsystorzy i kreując 163 kardynałów, w tym 133 elektorów i 30 nieelektorów, z 73 narodów, z których 23 nigdy wcześniej nie miały kardynała. Zwołał pięć Zgromadzeń Synodu Biskupów: trzy zwyczajne ogólne — o rodzinie, młodzieży i synodalności — jedno nadzwyczajne również o rodzinie oraz jedno specjalne dla regionu Panamazonii.

Obrońca cierpiących

Wielokrotnie jego głos bronił niewinnych. W czasie pandemii COVID-19, wieczorem 27 marca 2020 roku, modlił się samotnie na Placu św. Piotra, którego kolumnada symbolicznie obejmowała Rzym i świat, wstawiając się za ludzkością dotkniętą nieznanym wirusem. Ostatnie lata pontyfikatu wypełniły liczne apele o pokój, przeciwko trwającej „III wojnie światowej w kawałkach” — szczególnie w Ukrainie, Palestynie, Izraelu, Libanie i Mjanmie.

Choroba i śmierć

Po hospitalizacji 4 lipca 2021 roku, która trwała dziesięć dni z powodu operacji w Klinice Gemelli, 14 lutego 2025 roku został ponownie przyjęty do tego samego szpitala z powodu obustronnego zapalenia płuc. Po 38 dniach wrócił do Watykanu i ostatnie tygodnie życia spędził w Domu Świętej Marty, aż do końca oddając się z pasją swojej posłudze Piotrowej, mimo iż nie odzyskał całkowitego zdrowia. W Niedzielę Wielkanocną, 20 kwietnia 2025 roku, po raz ostatni pojawił się w loggii Bazyliki św. Piotra, aby udzielić uroczystego błogosławieństwa Urbi et Orbi.

Bogaty dorobek

Nauczanie Papieża Franciszka było bardzo bogate. Przedstawił swój program apostolski w adhortacji Evangelii gaudium (24 listopada 2013).

Jak przypomina dokument, Franciszek pozostawił cztery encykliki, ogłosił 7 adhortacji apostolskich, 39 konstytucji apostolskich, liczne listy apostolskie — w większości w formie Motu proprio — 2 bulle ogłaszające Rok Święty, a także katechezy na audiencjach ogólnych i przemówienia wygłoszone w różnych częściach świata.

Zmodyfikował także proces kanoniczny dotyczący stwierdzenia nieważności małżeństwa w KPK i KKKW (M.P. Mitis et misericors Iesus i Mitis Iudex Dominus Iesus) oraz zaostrzył prawo dotyczące przestępstw, popełnionych przez osoby duchowne wobec nieletnich i osób bezbronnych (M.P. Vos estis lux mundi).

Świadectwo człowieczeństwa

„Franciszek pozostawił wszystkim wspaniałe świadectwo człowieczeństwa, świętości życia i powszechnego ojcostwa” – czytamy w akcie.

Dokument kończy się łacińskim zapisem mówiącym o wieku Franciszka oraz długości jego pontyfikatu:

CORPUS FRANCISCI P.M.

VIXIT ANNOS LXXXVIII, MENSES IV DIES IV.

ECCLESIAE UNIVERSAE PRAEFUIT

ANNOS XII MENSES I DIES VIII

Semper in Christo vivas, Pater Sancte!