Tekst przygotowawczy pragnie być narzędziem pomocnym szczególnie w pierwszej fazie Synodu, która opiera się na słuchaniu i konsultacji Ludu Bożego w Kościołach lokalnych. Vademecum natomiast pomyślane jest jako podręcznik, który daje praktyczne wsparcie referentom diecezjalnym, aby właściwie przygotować Lud Boży. Znajdują się w nim teksty modlitw online, przykłady ze współczesnych synodów oraz zestaw różnych terminów używanych w procesie synodalnym.

Sekretariat Synodu podkreśla potrzebę przeżywania wydarzenia w sposób aktywizujący oraz włączający, dający możliwość każdemu, a szczególnie osobom na obrzeżach do wyrażenia siebie i bycia wysłuchanym. Następnie zwraca uwagę na potrzebę uznania i dowartościowania charyzmatów oraz rozważenia, jak w Kościele jest przeżywana odpowiedzialność i władza. Wspólnota chrześcijańska powinna być traktowana jako wiarygodny podmiot i godny zaufania partner na drogach dialogu, pojednania, włączania oraz uczestnictwa. Ważne pozostaje także odbudowanie relacji z przedstawicielami innych wyznań, z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego oraz ruchami ludowymi.

Obszerne fragmenty w obu dokumentach poświęcone są świeckim. Podkreśla się, że wszyscy ochrzczeni są aktywnymi podmiotami ewangelizacji i niezbędne jest, aby pasterze nie obawiali się stanąć w postawie słuchania powierzonej im owczarni. W Kościele synodalnym każdy może się czegoś nauczyć od innych.

Tekst przygotowawczy proponuje pytania, pozwalające pokierować konsultacją Ludu Bożego, począwszy od refleksji nad tym, „w jaki sposób podążanie razem realizuje się dzisiaj w waszym Kościele lokalnym?”. Chodzi o dokonanie swoistego przeglądu doświadczeń dotyczących wewnętrznych relacji w diecezji na różnych poziomach pomiędzy wiernymi, duchowieństwem, parafiami, ale także między biskupami, różnymi formami życia zakonnego i konsekrowanego, stowarzyszeniami, ruchami oraz innymi instytucjami.

Na zakończenie dokument wskazuje na dziesięć tematów dotyczących „synodalności przeżywanej” w konkrecie. Chodzi np. o odpowiedź na pytanie: kto aktywnie przynależy do tego organizmu, który nazywamy „naszym Kościołem”, jak słuchane są poszczególne grupy, od młodych, kobiet, konsekrowanych aż po wykluczonych, czy we wspólnocie promowany jest styl prawdziwej i szczerej komunikacji, jak doceniana jest modlitwa i liturgia, które ukierunkowują „wspólną drogę”.