Odpowiedzią na tą prośbę jest modlitwa zwana Drogą Betlejemską. Rozważa się w niej 12 tajemnic dotyczących dzieciństwa Jezusa. Dzieciątko, objawiając się wyżej wspomnianej karmelitance, prosiło o to, by ludzie rozpamiętywali czas od Jego wcielenia do ukończenia 12 roku życia. Na pamiątkę narodzin Jezusa szczególnie należy czcić 25 dzień każdego miesiąca. Tego dnia warto odmawiać Drogą Betlejemską. Jest ona modlitwą miłości do Dzieciątka Jezus. Świadczą o tym słowa o. Anzelma Gądka, który podczas jednego z takich nabożeństw mówił: „Sami widzicie, ręce mam puste, lecz serce pełne. Och, gdybym mógł, wziąłbym to Boże Dziecię i poszedłbym do wszystkich domów, i pukałbym do drzwi i do okna, i wołałbym: Otwórzcie! Niosę do was Dziecię Jezus, Pana niebios i ziemi. I obnosiłbym to Dziecię Jezus po wszystkich pałacach i lepiankach, po wioskach i miastach, i do rowów strzeleckich bym poszedł, i do szpitali, gdzie nędza płacze, i wszystkim bym dawał to słodkie Dziecię Jezus, na uszczęśliwienie, na ubogacenie, na uleczenie wszystkich łez, wszystkich bólów, bo gdzie jest Jezus, tam nie ma bólu ani smutku. Więc dzisiaj biorę to dziecię Jezus, to samo, com niegodny, piastował w mych rękach, i już nie do domów waszych, ale pukam do piersi i serc waszych. Najmilsi, Dziecię Jezus niosę wam na kolędę. Otwórzcie!”.

Broszurkę z Drogą Betlejemską wydały drukiem siostry karmelitanki z Krakowa. Tekst tej modlitwy można też znaleźć w internecie.

Źródeł kultu Dzieciątka Jezus należy szukać… w Betlejem. Jako pierwsi złożyli Mu hołd Maryja, Józef, aniołowie, pasterze i magowie. Potem wielbili Je Symeon i Anna. Pierwsze zapiski o świętowaniu narodzin Jezusa pochodzą z 354 r. Data została ustalona przez mnicha Dionizego na prośbę papieża Jana I. Relikwie żłóbka do dziś przechowywane są w rzymskiej bazylice Santa Maria Magiorre.