Tragiczne wydarzenie w warszawskim Szpitalu św. Rodziny bardzo mocno pokazało problem niejednoznacznej sytuacji prawnej. Odpowiedzią na nią jest kolejna inicjatywa ustawodawcza. Chodzi o projekt Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej „Stop Aborcji”. Autorem inicjatywy, której celem jest zebranie co najmniej 100 tys. podpisów pod projektem ustawy, zapewniającym każdemu dziecku prawo do życia od poczęcia, jest Fundacja Pro-prawo do życia. Z apelem do parlamentarzystów o prawo do życia dla każdego poczętego dziecka i ochronę macierzyństwa, a także utrzymanie niekaralności matki dziecka poczętego, która zdecydowała się na aborcję wystąpiła także Polska Federacja Ruchów Obrony Życia.

Do dyskusji włączyła się także Fundacja Jeden z Nas, która zainwestowała w pogłębione badania opinii publicznej na temat ochrony życia. Badania wkrótce staną się częścią większego raportu. „Polacy nie wierzą w zakazy. Jeśli w ostatnim czasie wzrosła grupa, która pragnie zachować ustawowe status quo (a nasze badania również to pokazują), to może właśnie dlatego, że cały spór skupiamy na tym, co komu ma być wolno. Tylko 17% badanych wskazuje, że zakazy mogłyby zmniejszyć ogólną liczbę (również nielegalnych) aborcji. Aż 68% z nich (co stanowi rekordowy wynik) widzi szansę w różnego rodzaju formach pomocy” – relacjonuje Jakub Bałtroszewicz z Fundacji Jeden z Nas.

Tą wiedzą Fundacja podzieliła się już z europejskimi przyjaciółmi, gdy w ubiegły weekend po raz pierwszy w Polsce odbywało się spotkanie zarządu Europejskiej Federacji dla Życia i Godności Człowieka „One of Us”. W krakowskiej siedzibie Fundacji Jeden z Nas i otwartej miesiąc temu Poradni Bioetycznej podsumowywano miniony rok działań w obronie życia w Europie oraz opracowywano strategię działań pro-life na kolejne lata.

Federacja „One of Us” podjęła również publicznie ów wrażliwy temat polskich inicjatyw. Wszyscy członkowie zarządu opowiedzieli się jednoznacznie przeciw penalizacji kobiet dokonujących aborcji, wskazując jednocześnie na potrzebę rozszerzenia różnego rodzaju wsparcia: „Europejska Federacja JEDEN Z NAS uznając, że życie ludzkie zaczyna się w chwili poczęcia, wyrażając radość z powodu polskich inicjatyw prawnych, mocno dopomina się o maksymalne rozszerzenie wsparcia dla matek, ojców i rodzin wychowujących dzieci niepełnosprawne, rodziców uwzględniających oddanie dziecka do adopcji oraz matek, których ciąża związana jest z jakimkolwiek kryzysem, a także kobiet zmagających się z syndromem poaborcyjnym. Obok prawnej odpowiedzialności stron trzecich, których dotyczyć może prawo, aby w maksymalnym stopniu umożliwić matce skorzystanie z wszelkich form pomocy, zdecydowanie popieramy postulat niekarania matek, które dopuściły się aborcji. Dopominamy się o otoczenie szczególną troską i pomocą kobiety, cierpiące z powodu syndromu postaborcyjnego, które wraz z utraconymi dzieci, są drugimi ofiarami aborcji”.

Oficjalne stanowisko w tej sprawie sformułował także Kościół w Polsce. W Komunikacie z 372. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski biskupi napisali: „W związku z dyskusją o ochronie życia ludzkiego Konferencja Episkopatu Polski podkreśla, że życie każdego człowieka jest wartością podstawową i nienaruszalną. Jego obrona stanowi obowiązek wszystkich, niezależnie od światopoglądu. Biskupi zwracają się do ludzi dobrej woli, do matek i ojców, lekarzy i położnych oraz do stanowiących prawo, aby zgodnie z sumieniem stawali na straży ludzkiego życia. Dziękując świeckim angażującym się w ruchy, stowarzyszenia i federacje pro-life, pasterze Kościoła w Polsce proszą o solidarną współpracę w tej ważnej sprawie. Równocześnie oświadczają, że nie popierają karania kobiet, które dopuściły się aborcji. Te kwestie Kościół rozwiązuje w sakramencie pojednania, zgodnie z przepisami prawa kanonicznego i normami etyczno-moralnymi. Uwarunkowania kobiety decydującej się na aborcję są złożone i zróżnicowane (por. Jan Paweł II, Evangelium Vitae, 59). Należy dołożyć wszelkich starań, by wobec zamiaru przerwania ciąży, każda kobieta była otoczona wszechstronną i życzliwą opieką oraz pomocą medyczną, materialną, psychologiczną i prawną”.

Dyskusja trwa, podpisy pod projektem ustawy są zbierane. Czas pokaże czy w polskim prawie zajdą realne zmiany.