Ojciec Święty zauważył, że ten pokorny gest ludzi bogatych i kulturalnych może zadziwiać. Nie łatwo jest upaść na twarz przed Bogiem, którego boskość pozostaje ukryta i nie ukazuje się w sposób triumfalny. To oznacza przyjęcie wielkości Boga, która objawia się w małości. Magowie przyjmują Pana nie takim, jakim Go sobie wyobrażali, lecz takim, jakim jest, małym i ubogim. Ich pokłon wyraża postawę tych, którzy odkładają na bok swoje własne idee i czynią miejsce dla Boga.

„Ewangelia kładzie na to nacisk: mówi nie tylko, że Magowie oddawali cześć, lecz podkreśla, że padli na twarz i oddali pokłon. Zrozumiejmy tę wskazówkę: adoracja łączy się z padaniem na twarz – podkreślił Papież. – Wykonując ten gest, Magowie okazują, że z pokorą przyjmują Tego, który przedstawia siebie w pokorze. I w ten sposób otwierają się na adorację Boga. Szkatułki, które otwierają, są obrazem ich otwartego serca: ich prawdziwe bogactwo nie polega na sławie, nie polega na sukcesie, lecz na pokorze, na wierze, że potrzebują zbawienia. Taki przykład dają nam dzisiaj Magowie.“

Franciszek zaznaczył, że jeśli w centrum wszystkiego zawsze będziemy my sami, z naszymi ideami, którymi będziemy próbowali chwalić się przed Bogiem, to nigdy Go w pełni nie spotkamy, nigdy nie będziemy potrafili Go uwielbić. Tylko wtedy gdy porzucimy nasze roszczenia do samowystarczalności, jeśli uczynimy siebie małymi wewnętrznie, wtedy na nowo odkryjemy cud adoracji Jezusa. Ponieważ adoracja wymaga pokory serca: ci, którzy troszczą się jedynie o bycie lepszymi od innych, nie uświadamiają sobie obecności Pana. Jezus przechodzi obok i jest nieznany, jak to się dzieje w przypadku wielu ludzi w tamtym czasie, ale nie Magów.

„Patrząc na Mędrców zadajmy sobie dzisiaj pytanie: jak to jest z moją pokorą? Czy jestem przekonany, że pycha uniemożliwia mój rozwój duchowy? Czy ta pycha, jawna lub ukryta, blokuje mój zryw ku Bogu? Czy pracuję nad moją uległością, aby być dyspozycyjnym dla Boga i dla innych, czy też jestem zawsze skupiony na sobie i na moich własnych żądaniach, na tym ukrytym egoizmie, którym jest pycha? – pytał Papież. – Czy potrafię odłożyć na bok swój własny punkt widzenia, aby przyjąć punkt widzenia Boga i innych? I wreszcie: czy modlę się i adoruję tylko wtedy, gdy czegoś potrzebuję, czy też czynię to stale, bo wierzę, że zawsze potrzebuję Jezusa? Magowie rozpoczęli swoją drogę patrząc na gwiazdę i znaleźli Jezusa. Szli bardzo długo. Dzisiaj możemy przyjąć tę radę: spójrz na gwiazdę i idź. Nie zatrzymujcie się nigdy w drodze, nie przestawajcie patrzeć w gwiazdę. To jest rada na dzisiaj: patrz na gwiazdę i idź, patrz na gwiazdę i idź.“