Papież przypomniał, że oczy skierowane ku niebu są wyrazem tęsknoty za nieskończonością. Podkreślił, że Trzej Królowie nie byli więźniami jedynie perspektywy doczesnej, lecz podnosili głowy w poszukiwaniu światła.

„To klucz, który otwiera prawdziwy sens naszego istnienia: jeśli żyjemy zamknięci w ciasnych granicach spraw doczesnych, jeśli maszerujemy z opuszczoną głową, będąc zakładnikami swoich porażek i naszych żalów, jeśli jesteśmy głodni światowych dóbr i pocieszeń, zamiast być poszukiwaczami światła i miłości, nasze życie gaśnie” – wskazał Papież. Przypomniał, że Mędrcy, którzy również są cudzoziemcami i jeszcze nie spotkali Jezusa, uczą nas patrzenia w górę, skierowania wzroku ku niebu, wznoszenia oczu ku górom, skąd nadejdzie dla nas pomoc, ponieważ nasza pomoc pochodzi od Pana. Bracia i siostry, oczy trzeba kierować ku niebu.

Franciszek wskazał, że potrzebujemy patrzeć na rzeczywistość z wysoka. „Potrzeba tego w Kościele, gdzie zamiast dzielić się ze względu na nasze idee, jesteśmy wezwani do ponownego postawienia Boga w centrum. Jego, a nie naszych idei czy naszych projektów” – mówi Papież i zachęcał: „Zacznijmy na nowo od Boga, szukajmy w Nim odwagi, by nie zatrzymywać się w obliczu trudności, szukajmy siły do pokonywania przeszkód, szukajmy radości życia w komunii i zgodzie”. Ojciec Święty przypomniał, że dar wiary nie jest nam dany po to, abyśmy stali i wpatrywali się jedynie w niebo, ale byśmy szli drogami świata, jako świadkowie Ewangelii.

Papież przypomniał, że światło, które oświeca nasze życie, Pan Jezus, nie jest nam dane tylko po to, abyśmy byli pocieszani w naszych nocach, ale aby otworzyć promienie światła w gęstej ciemności, która otacza wiele sytuacji społecznych. Wskazał, że Mędrcy uczą nas, że spotkanie z Bogiem otwiera nas na większą nadzieję, która sprawia, że zmieniamy nasz styl życia i przemieniamy świat. Przywołał słowa Benedykta XVI: „Jeśli brak prawdziwej nadziei, szczęścia poszukuje się w upojeniu, zbytkach, nadużyciach, niszcząc samych siebie i świat. Dlatego potrzeba ludzi o wielkiej nadziei, a tym samym wielkiej odwadze. Odwadze Mędrców, którzy wyruszyli w długą podróż za gwiazdą oraz potrafili uklęknąć przed Dzieckiem i złożyć Mu cenne dary”.

Ojciec Święty wskazał, że Mędrcy mają serca uniżone w uwielbieniu. Także my, w obliczu tajemnicy Boga, który stał się człowiekiem, który mieszka w zwyczajności naszych domów i dla nas umiera z miłości, jesteśmy wezwani do uniżenia naszych serc i zgięcia kolan. Franciszek zachęcił do odkrycia na nowo smaku modlitwy adoracji. „Uznajmy Jezusa za naszego Boga i Pana i ofiarujmy Mu dary, jakie posiadamy, ale przede wszystkim dar, którym sami jesteśmy” – mówił. Zachęcił też do proszenia o łaskę, „abyśmy nigdy nie tracili odwagi bycia poszukiwaczami Boga, ludźmi nadziei, nieustraszonymi marzycielami, którzy badają niebo i chodzą po drogach świata, aby nieść wszystkim światło Chrystusa, który oświeca każdego człowieka”.