Ojciec Święty przyznał, że sześćdziesiąt lat od ogłoszenia soborowej Konstytucji o Liturgii Świętej wciąż aktualne pozostaje wezwanie do podjęcia pracy na rzecz odnowy duchowej, duszpasterskiej, ekumenicznej i misyjnej. Podkreślił, że bez reformy liturgicznej nie ma odnowy Kościoła.

Franciszek wskazał, że „Kościół, który nie odczuwa pasji duchowego wzrostu, który nie stara się mówić w sposób zrozumiały dla ludzi swoich czasów, który nie odczuwa bólu z powodu podziałów między chrześcijanami, którego nie pobudza pragnienie głoszenia Chrystusa wszystkim narodom, jest Kościołem chorym”. Przypomniał, że każda forma reforma Kościoła jest zawsze kwestią wierności oblubieńczej: Kościół-Oblubienica będzie zawsze tym piękniejszy, im bardziej będzie kochał Chrystusa-Oblubieńca, aż do całkowitej przynależności i pełnego upodobnienia się do Niego. „Bez odnowionego spotkania z Chrystusem nie może być mowy o reformie Kościoła” – mówił Papież. Zauważył, że właśnie dlatego Ojcowie Soboru zdawali sobie sprawę, iż muszą umieścić liturgię w centrum, ponieważ jest ona miejscem par excellence, w którym można spotkać żywego Chrystusa.

Franciszek wskazał na znaczenie liturgicznej formacji kapłanów, a także potrzebę dobrego towarzyszenia wiernym w zgłębianiu tajemnicy sakramentów.  W duchu synodalnym zachęcił do większej współpracy w tej dziedzinie różnych watykańskich dykasterii: Kultury i Edukacji, Duchowieństwa, Instytutów Życia Konsekrowanego. Papież zachęcił do wykorzystania w dobrej formacji liturgicznej różnych zwyczajnych wydarzeń w roku, jak niedzielnych Mszy, świąt patronalnych czy sakramentu inicjacji chrześcijańskiej. „Przygotowane z duszpasterską troską, stają się sprzyjającymi okazjami do ponownego odkrycia i pogłębienia znaczenia celebrowania tajemnicy zbawienia dzisiaj” – zaznaczył Papież podczas audiencji dla uczestników sesji plenarnej Dykasterii ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.